woensdag 31 juli 2013
dinsdag 30 juli 2013
KLEIN BERICHT KORT GEDICHT
Alles delen
’t Was een
gerechtelijk bevel
natuurlijk, hij
begreep het wel.
Tafels en stoelen,
appels en peren,
hij zou de zaak niet
saboteren.
Van de ladekast tot
aan de luxaflex,
alles zou hij eerlijk
delen met z’n ex.
Maar alle vonken op
een laskap!
Toch zeker niet zijn
goed gereedschap?!
Vijlen, beitels, al
zijn tangen…
Kon men dit van hem
verlangen?
Hem werd bevolen
niets te vragen.
Nee! En nergens over
door te zagen…
Belgrado: Boer zet zaag in zijn gereedschap.
maandag 29 juli 2013
KLEIN BERICHT KORT GEDICHT
In de bar
Over vader die tegen
de Bulgaren vocht
over moeder die
schielijk een ander zocht
over oom Ilja’s dood
op de vuilnisbelt
over hen wordt
vandaag niet verteld.
Met nieuw elan
hangt hij de gastheer uit.
Deze dag drinken jullie
van mij, klinkt het luid
en bij een stevig
moppie turbo-folk
wordt de beer almaar
groter en de barkeeper ook.
Macedonië: Barkeeper verjaagt beer met turbo-folkmuziek.
zaterdag 27 juli 2013
KLEIN BERICHT KORT GEDICHT
Langer wachten kon hij niet
Langer wachten kon hij niet
Langer wachten kon hij niet verdragen
dacht hij, plassend bij de beuk.
Nee, hij moest haar morgen vragen
god, wat lachte zij weer leuk.
Ach, wist hij maar het wat en hoe.
Slechts zijn muze was het, tot nu toe.
Een lied, een vers schreef hij voor haar
maar hij was hier en zij bleef daar.
Zo in gedachten werd hij ruw gestoord.
Had hij de boodschap goed gehoord?
Daar klonk het weer, wéér uit die hoek:
"Hépikkiedoettiepiemelinjebroek!"
Leeuwarden: Camera spreekt wildplassers toe.
vrijdag 26 juli 2013
woensdag 24 juli 2013
maandag 22 juli 2013
vrijdag 19 juli 2013
TOURFLITS
KLEIN GELUKDuizelig van de afdaling van de Col de Sarenne, dronken van de twee keer 21 bochten van de Alpe d’Huez dreig ik aan een overdosis televisie, aan bijna 3 weken Tour de France te bezwijken. Waar de man in de gele trui een hongerklopje kreeg heb ik teveel gegeten. Toch stap ik weer op, de Tour wacht op niemand. Bauke staat ook weer aan de start en wie ben ik dan om op te geven? Bourg d’Oisons - Le Grand - Bornand. 204,5 km. Met 5 cols voor de wielen vandaag; 2 van de hors categorie, de Glandon en de Madeleine. 1 van de 2e de Tamié en 2 van de 1e de Croix Fry en als laatste Le Grand – Bornand. Hesjedal en Izagirre gaan vast, Hoogerland en Gesink hebben moraal, Riblon gaat voor de bolletjestrui en ook Rolland heeft daar zijn zinnen op gezet. Hij komt met Hesjedal aan de leiding, Riblon is afgehaakt. Intussen komt me weer het beeld van gisteren voor ogen, dat van het knaapje in de greppel aan de voet van de Col d’Ornon. Hij stond daar in zijn eentje en had daar misschien de hele ochtend al gestaan. Eerst was er nog de vrouw in de deuropening en de man op de stoel voor het huis. Het peloton raasde het dorpje binnen, draaide met de bocht mee naar links waar honderd meter verder in de greppel rechts van de weg het ventje zich ophield. Alles speelde zich af in één seconde, in een flits, een TOURFLITS. De bidon rolde over het wegdek precies voor zijn voeten, het ventje pakte de drinkbus op en juichte klassiek; met twee armen in de lucht, strak langs zijn oren.
woensdag 17 juli 2013
TOURFLITS
INFORMATIETIJDPERK
12.28 Er is een nieuwe nummer 2 bij het 1e tussenpunt. Moreno Moser plaatst zich op 22 seconden van Westra. De Portugees Paulinho is bij het 2e tussenpunt enkele seconden sneller dan Westra. 12.30 Roy Curvers is binnen. De Argos - renner is ruim vier minuten langzamer dan Westra. 12.32 Paulinho rijdt nu vierkant. De Portugees, de snelste bij het 2e tussenpunt, is bij de 3e tijdsopname duidelijk trager dan Westra. Zo volgen de berichten elkaar op, de gehele dag lang. Hoe is het NU?! Wat zijn NU de laatste berichten op NU sport? 13.19 Allessandro De Marchi is bij het 3e tussenpunt sneller dan Lieuwe Westra. En NU? De Italiaan zal zo finishen. Er zullen zich NU (13.26) toch onderhand wel wijzigingen in de koers hebben voorgedaan? Natuurlijk. Er zijn al weer 5 berichten te lezen. 13.27 Bij het 1e tussenpunt noteert Vacansoleil- DCM- renner Thomas De Gendt NU de beste tijd. De Belg is 25 seconden sneller dan zijn ploeggenoot Lieuwe Westra maar dat zal, zoals het zich NU laat aanzien, nog wel veranderen. Zo gaat het maar door. 17.30 (…) Chris Froome komt NU over de meet en wint de klimtijdrit. Dit is 2013, dit is het informatietijdperk. Ooit had je Jan Cottaar; na de Nieuwsberichten van 18.00 u. deed hij beknopt verslag van de verreden etappe, 10 minuten radio waarvan door een slechte verbinding vaak de helft ook nog eens aan je voorbijging.
INFORMATIETIJDPERK
12.28 Er is een nieuwe nummer 2 bij het 1e tussenpunt. Moreno Moser plaatst zich op 22 seconden van Westra. De Portugees Paulinho is bij het 2e tussenpunt enkele seconden sneller dan Westra. 12.30 Roy Curvers is binnen. De Argos - renner is ruim vier minuten langzamer dan Westra. 12.32 Paulinho rijdt nu vierkant. De Portugees, de snelste bij het 2e tussenpunt, is bij de 3e tijdsopname duidelijk trager dan Westra. Zo volgen de berichten elkaar op, de gehele dag lang. Hoe is het NU?! Wat zijn NU de laatste berichten op NU sport? 13.19 Allessandro De Marchi is bij het 3e tussenpunt sneller dan Lieuwe Westra. En NU? De Italiaan zal zo finishen. Er zullen zich NU (13.26) toch onderhand wel wijzigingen in de koers hebben voorgedaan? Natuurlijk. Er zijn al weer 5 berichten te lezen. 13.27 Bij het 1e tussenpunt noteert Vacansoleil- DCM- renner Thomas De Gendt NU de beste tijd. De Belg is 25 seconden sneller dan zijn ploeggenoot Lieuwe Westra maar dat zal, zoals het zich NU laat aanzien, nog wel veranderen. Zo gaat het maar door. 17.30 (…) Chris Froome komt NU over de meet en wint de klimtijdrit. Dit is 2013, dit is het informatietijdperk. Ooit had je Jan Cottaar; na de Nieuwsberichten van 18.00 u. deed hij beknopt verslag van de verreden etappe, 10 minuten radio waarvan door een slechte verbinding vaak de helft ook nog eens aan je voorbijging.
dinsdag 16 juli 2013
TOURFLITS
DRUK OP DE BENEN
Froome is niet boos weggelopen bij de persconferentie op de rustdag. De Telegraaf bracht dit bericht naar buiten en zat er dus weer eens naast. Van alle onwaarheden en halve waarheden die in de loop der jaren via het kostbare papier tot ons zijn gekomen kunnen we een col van de buitencategorie fabriceren. Er bestaat overigens een Col du Télégraphe die deel uitmaakt van de Franse Alpen en ,,slechts” 830 meter hoog is, maar dit terzijde. Wellicht heeft men wel weet van dansende kettingen en druk op de benen. Het eerste verschijnsel is een gevolg van het ovale tandwiel, zo praat Maarten Ducrot ons bij, een stukje techniek waar alleen Chris Froome en Pierre Rolland gebruik van maken en waaraan, na uitgebreid onderzoek, geen voordeel t. o. v. het beproefde ronde tandwiel is te ontdekken, en wat de druk op de benen aangaat; die is bij elke renner voelbaar vandaag omdat het tussen Vaison - La Romaine en Gap vrijwel steeds (,,licht”) bergop gaat. Vandaag is het één van de stilisten van het peloton die als eerste over de streep komt: de Portugees Rui Costa.
DRUK OP DE BENEN
Froome is niet boos weggelopen bij de persconferentie op de rustdag. De Telegraaf bracht dit bericht naar buiten en zat er dus weer eens naast. Van alle onwaarheden en halve waarheden die in de loop der jaren via het kostbare papier tot ons zijn gekomen kunnen we een col van de buitencategorie fabriceren. Er bestaat overigens een Col du Télégraphe die deel uitmaakt van de Franse Alpen en ,,slechts” 830 meter hoog is, maar dit terzijde. Wellicht heeft men wel weet van dansende kettingen en druk op de benen. Het eerste verschijnsel is een gevolg van het ovale tandwiel, zo praat Maarten Ducrot ons bij, een stukje techniek waar alleen Chris Froome en Pierre Rolland gebruik van maken en waaraan, na uitgebreid onderzoek, geen voordeel t. o. v. het beproefde ronde tandwiel is te ontdekken, en wat de druk op de benen aangaat; die is bij elke renner voelbaar vandaag omdat het tussen Vaison - La Romaine en Gap vrijwel steeds (,,licht”) bergop gaat. Vandaag is het één van de stilisten van het peloton die als eerste over de streep komt: de Portugees Rui Costa.
maandag 15 juli 2013
TOURFLITS
DE UITDAGING BLIJFT
Je ziet er tegenop maar je kunt er geen weerstand aan bieden. “Kent u die uitdrukking” hoor ik dominee Gremdaat zeggen. Van kinds af aan willen we omhoog; we worden opgetild, belanden bij Jan en alleman op de schouders en dan…..komen de traphekjes en andere obstakels die de weg naar boven afsluiten.Totdat we op het klimrek mogen en eerst voorzichtig nog, al gauw helemaal losgaan. Eindelijk mogen we klimmen en klauteren. “Wat kan ik hoog hè”? We gaan nog van de lage duikplank maar al van de hoge glijbaan, staan “bovenop de Dom” en kijken “effe naar beneê”. De Mont Ventoux is 1912 meter hoog en die willen we ook op, lopend of met de fiets. Er moeten inmiddels miljoenen mensen zijn die naast het beklimmen van de Alpen en de Pyreneeën ook “De Reus van de Provence” hebben bedwongen. Hoeveel moeite het de mens ook kost, we willen het, we kunnen er geen weerstand aan bieden, we willen naar de top, naar die toren in de verte. We worden geprikkeld om het avontuur aan te gaan, om boven onszelf uit te stijgen, om letterlijk in de wolken te zijn. Zondag 14 juli, Quatorze Julliet, gejoel, gejuich, revolutionair is de onderneming al lang niet meer om de “Kale Berg” die vandaag allerminst “kaal” is te beklimmen. Maar de uitdaging blijft.
DE UITDAGING BLIJFT
Je ziet er tegenop maar je kunt er geen weerstand aan bieden. “Kent u die uitdrukking” hoor ik dominee Gremdaat zeggen. Van kinds af aan willen we omhoog; we worden opgetild, belanden bij Jan en alleman op de schouders en dan…..komen de traphekjes en andere obstakels die de weg naar boven afsluiten.Totdat we op het klimrek mogen en eerst voorzichtig nog, al gauw helemaal losgaan. Eindelijk mogen we klimmen en klauteren. “Wat kan ik hoog hè”? We gaan nog van de lage duikplank maar al van de hoge glijbaan, staan “bovenop de Dom” en kijken “effe naar beneê”. De Mont Ventoux is 1912 meter hoog en die willen we ook op, lopend of met de fiets. Er moeten inmiddels miljoenen mensen zijn die naast het beklimmen van de Alpen en de Pyreneeën ook “De Reus van de Provence” hebben bedwongen. Hoeveel moeite het de mens ook kost, we willen het, we kunnen er geen weerstand aan bieden, we willen naar de top, naar die toren in de verte. We worden geprikkeld om het avontuur aan te gaan, om boven onszelf uit te stijgen, om letterlijk in de wolken te zijn. Zondag 14 juli, Quatorze Julliet, gejoel, gejuich, revolutionair is de onderneming al lang niet meer om de “Kale Berg” die vandaag allerminst “kaal” is te beklimmen. Maar de uitdaging blijft.
zondag 14 juli 2013
TOURFLITS
1967
Tussen Ben Ik Te Min en Waarom Heb Jij Mij Laten Staan geeft Jacques Brel zijn laatste concert, zitten we opgescheept met Peyton Place en moeten we ons de eerste reclame op de Nederlandse televisie laten welgevallen. Margriet en Pieter trouwen, Willem Alexander wordt geboren (en Hans Teeuwen, Henk Angenent, Ellen ten Damme, John Petrucci, Kurt Cobain, Paul Gascoigne, Mario Cippolini, Isa Hoes, Boris Becker, Agnes Kant e.v.a.) Sgt. Pepper’s Lonely Heartsclub Band en Between the Buttons komen uit, er is De Zesdaagse Oorlog tussen een aantal Arabische landen en Israel en er is de resolutie 242 van de Verenigde Naties niet te vergeten, in Griekenland grijpt een groep uiterst rechtse kolonels de macht, Honderd Jaar Eenzaamheid van Gabriël García Márquez staat in de etalage, Miguel Angel Asturias uit Guatamala sleept de Nobelprijs voor de literatuur in de wacht, de Liberiaanse tanker Torrey Canyon loopt ten zuiden van Engeland op de rotsen wat leidt tot de eerste grote milieuramp op zee, met het verdrag van Tlatelolco worden Latijns - Amerika en het Caribisch Gebied kernwapenvrij, er volgt na de afscheiding van de oostelijke deelstaat van Nigeria en de uitroeping van de onafhankelijke staat Biafra een bloedige burgeroorlog, en ja, er is D66 en AZ ’67. De club van Hans van Mierlo doet voor het eerst mee bij de kamerverkiezingen en Alkmaar Zaanstreek ’67 is de voorloper van de huidige eredivisionist, voetbalclub AZ uit Alkmaar. Het jaar 1967. Roger Pingeon wint de Tour de France, Tom Simpson sterft op de Mont Ventoux.
1967
Tussen Ben Ik Te Min en Waarom Heb Jij Mij Laten Staan geeft Jacques Brel zijn laatste concert, zitten we opgescheept met Peyton Place en moeten we ons de eerste reclame op de Nederlandse televisie laten welgevallen. Margriet en Pieter trouwen, Willem Alexander wordt geboren (en Hans Teeuwen, Henk Angenent, Ellen ten Damme, John Petrucci, Kurt Cobain, Paul Gascoigne, Mario Cippolini, Isa Hoes, Boris Becker, Agnes Kant e.v.a.) Sgt. Pepper’s Lonely Heartsclub Band en Between the Buttons komen uit, er is De Zesdaagse Oorlog tussen een aantal Arabische landen en Israel en er is de resolutie 242 van de Verenigde Naties niet te vergeten, in Griekenland grijpt een groep uiterst rechtse kolonels de macht, Honderd Jaar Eenzaamheid van Gabriël García Márquez staat in de etalage, Miguel Angel Asturias uit Guatamala sleept de Nobelprijs voor de literatuur in de wacht, de Liberiaanse tanker Torrey Canyon loopt ten zuiden van Engeland op de rotsen wat leidt tot de eerste grote milieuramp op zee, met het verdrag van Tlatelolco worden Latijns - Amerika en het Caribisch Gebied kernwapenvrij, er volgt na de afscheiding van de oostelijke deelstaat van Nigeria en de uitroeping van de onafhankelijke staat Biafra een bloedige burgeroorlog, en ja, er is D66 en AZ ’67. De club van Hans van Mierlo doet voor het eerst mee bij de kamerverkiezingen en Alkmaar Zaanstreek ’67 is de voorloper van de huidige eredivisionist, voetbalclub AZ uit Alkmaar. Het jaar 1967. Roger Pingeon wint de Tour de France, Tom Simpson sterft op de Mont Ventoux.
zaterdag 13 juli 2013
TOURFLITS
DE FIETS EN ANDERS NIETS
”Wanneer ik een volwassene zie fietsen vrees ik niet voor de toekomst”. Deze woorden van “De vader van de Science Fiction”, Herbert George Wells, (1866 -1946) zullen oud renner Rob Harmeling aanspreken. Waarschijnlijk is de tekst voor de man die handelt in spierverwarmers van het merk Sportsbalm zelfs balsem voor de ziel. In De Avondetappe van donderdag hebben we weer eens kunnen horen en zien hoe groot de liefde voor de fiets is bij de Tukker. De fiets, de fiets en anders niets….Het zou zijn lijfspreuk kunnen zijn. Al weer jaren geleden is hij gestart met het geven van fietsclinics. ‘Machtig mooi Mart’ en ‘die rotdoping moet weg en daar moet jij voor zorgen’ geeft hij Thijs Zonneveld mee. Apostel Rob, een mooi mens, voor wie het “ga toch fietsen” maar één betekenis heeft en wat moet ook hij hebben genoten van de waaieretappe. Nederland doet weer mee, de Tourkoorts neemt toe. ‘Machtig mooi Mart’, zegt Rob.
DE FIETS EN ANDERS NIETS
”Wanneer ik een volwassene zie fietsen vrees ik niet voor de toekomst”. Deze woorden van “De vader van de Science Fiction”, Herbert George Wells, (1866 -1946) zullen oud renner Rob Harmeling aanspreken. Waarschijnlijk is de tekst voor de man die handelt in spierverwarmers van het merk Sportsbalm zelfs balsem voor de ziel. In De Avondetappe van donderdag hebben we weer eens kunnen horen en zien hoe groot de liefde voor de fiets is bij de Tukker. De fiets, de fiets en anders niets….Het zou zijn lijfspreuk kunnen zijn. Al weer jaren geleden is hij gestart met het geven van fietsclinics. ‘Machtig mooi Mart’ en ‘die rotdoping moet weg en daar moet jij voor zorgen’ geeft hij Thijs Zonneveld mee. Apostel Rob, een mooi mens, voor wie het “ga toch fietsen” maar één betekenis heeft en wat moet ook hij hebben genoten van de waaieretappe. Nederland doet weer mee, de Tourkoorts neemt toe. ‘Machtig mooi Mart’, zegt Rob.
vrijdag 12 juli 2013
TOURFLITS
VORSTELIJKE EINDSPRINT
Bijna tien jaar geleden werd hij wereldkampioen op de individuele tijdrit bij de junioren. Een jaar later herhaalde hij het kunstje. Bij de beloften in 2010 werd hij Europees kampioen in deze discipline. Hierna kwamen zijn talenten voor de sprint aan het licht en daar heeft hij de laatste jaren keihard aan gewerkt, met goeie mensen om zich heen, dat zie je, óók als volger voor de buis. Het is mooi de ploeg van Argos Shimano bezig te zien en wat een afmaker. Hij is rustig, lijkt volkomen in balans, raakt niet in paniek. Kan Veelers hem niet als laatste voor de meet afzetten vanwege de gevolgen van zijn val (asfalteczeem, straatschurft), geen probleem, dan doet De Kort het toch? Bitte schön en weer staat hij tussen de kuspoezen. Dat is dan nummer drie. Marcel Kittel is een klasbak en wat een erelijst heeft de man reeds. Alleen dit jaar al en het is nog maar halverwege. Hij won de 1e etappe in de Ronde van Oman, de 2e in Parijs – Nice, de 3e etappe in de Ster ZLM Toer, hij won de Scheldeprijs, de 1e, 2e en 8e etappe in de Ronde van Turkije, de 1e en de 3e etappe in de Ronde van Picardië én het eindklassement, de Pro Race Berlin en nu al 3 etappes in de Tour. Hij is pas 25 jaar en gaat nog veel etappes winnen, meer dan er kastelen langs de Loire staan.
VORSTELIJKE EINDSPRINT
Bijna tien jaar geleden werd hij wereldkampioen op de individuele tijdrit bij de junioren. Een jaar later herhaalde hij het kunstje. Bij de beloften in 2010 werd hij Europees kampioen in deze discipline. Hierna kwamen zijn talenten voor de sprint aan het licht en daar heeft hij de laatste jaren keihard aan gewerkt, met goeie mensen om zich heen, dat zie je, óók als volger voor de buis. Het is mooi de ploeg van Argos Shimano bezig te zien en wat een afmaker. Hij is rustig, lijkt volkomen in balans, raakt niet in paniek. Kan Veelers hem niet als laatste voor de meet afzetten vanwege de gevolgen van zijn val (asfalteczeem, straatschurft), geen probleem, dan doet De Kort het toch? Bitte schön en weer staat hij tussen de kuspoezen. Dat is dan nummer drie. Marcel Kittel is een klasbak en wat een erelijst heeft de man reeds. Alleen dit jaar al en het is nog maar halverwege. Hij won de 1e etappe in de Ronde van Oman, de 2e in Parijs – Nice, de 3e etappe in de Ster ZLM Toer, hij won de Scheldeprijs, de 1e, 2e en 8e etappe in de Ronde van Turkije, de 1e en de 3e etappe in de Ronde van Picardië én het eindklassement, de Pro Race Berlin en nu al 3 etappes in de Tour. Hij is pas 25 jaar en gaat nog veel etappes winnen, meer dan er kastelen langs de Loire staan.
donderdag 11 juli 2013
TOURFLITS
NORMANDIË
Zoals ik rond de kerstdagen altijd een blik op de afbeelding van het schilderij Aanbidding der herders van George de la Tour moet werpen zo is de Tourtijd onlosmakelijk verbonden met de werken van Millet. Urenlang kan ik door zijn landschappen dwalen en alle plaatjes vloeien samen met die van de beelden uit de koers, anachronismen zie ik niet. Totdat de overvloeiers me te machtig worden. Hooiwagen op de weg! Voeckler voegt zich bij de arenleessters, Mollema legt het aan met de wasvrouw, Froome maakt een praatje met de zaaier, Cavendish en Veelers gaan elkaar met hooivorken te lijf, Contador en Kreuziger bidden Het Angelus. En Ten Dam? Hij die bezig is met de tijdrit van zijn leven? Hij knijpt in de remmen, wist zich het snot en slijm uit de baard en grijpt naar de wijnkruik. En hoe hard de voerman ook roept van “hortsik”, Laurens luistert niet en laat zich het druivennat smaken.
Normandië, geboortegrond van “Monsieur Chrono”, Jacques Anquetil, maar ook van Jean François Millet; gids voor Vincent Van Gogh, schilder van het boerenleven.
NORMANDIË
Zoals ik rond de kerstdagen altijd een blik op de afbeelding van het schilderij Aanbidding der herders van George de la Tour moet werpen zo is de Tourtijd onlosmakelijk verbonden met de werken van Millet. Urenlang kan ik door zijn landschappen dwalen en alle plaatjes vloeien samen met die van de beelden uit de koers, anachronismen zie ik niet. Totdat de overvloeiers me te machtig worden. Hooiwagen op de weg! Voeckler voegt zich bij de arenleessters, Mollema legt het aan met de wasvrouw, Froome maakt een praatje met de zaaier, Cavendish en Veelers gaan elkaar met hooivorken te lijf, Contador en Kreuziger bidden Het Angelus. En Ten Dam? Hij die bezig is met de tijdrit van zijn leven? Hij knijpt in de remmen, wist zich het snot en slijm uit de baard en grijpt naar de wijnkruik. En hoe hard de voerman ook roept van “hortsik”, Laurens luistert niet en laat zich het druivennat smaken.
Normandië, geboortegrond van “Monsieur Chrono”, Jacques Anquetil, maar ook van Jean François Millet; gids voor Vincent Van Gogh, schilder van het boerenleven.
woensdag 10 juli 2013
TOURFLITS
BAKERMAT
We zien een glooiend landschap, met kastelen uit de 17e eeuw, een abdij gesticht in het jaar 700, een standbeeld van generaal De Gaulle en nóg maar eens een exemplaar van Napoleon Bonaparte. Dit is Bretagne, de bakermat van het Franse wielrennen. Hier drinken baby’s uit de bidon, prevelen “bicyclette” voordat ze “mama” kunnen zeggen, leveren in de luier reeds hoge wattages. Hier stond de wieg van Bobet en die van Hinault, hier zag Laurent Jalabert het levenslicht. Deze streek staat bekend om zijn goede wegen en ruime onafgebakende fietspaden. Het respect voor de tweewielers m.n. voor fietsers is groot “Hier wordt je niet van de weg getoeterd”, zegt Maarten Ducrot. “Allez Les Bretons” staat er op een spandoek. Chauvinisme is de Fransman - dus ook de Breton niet vreemd, dat is bekend. Dit jaar, in de 100ste aflevering van de Tour zijn er maar liefst 27 coureurs uit dit gebied van start gegaan. Gebeurt er nog iets in de koers? Er is een kopgroep van vijf renners waaronder Lieuwe Westra. De mannen proberen het, maar uren vooruit met de wind meest van tijd vol in de snufferd moet welhaast zijn tol gaan eisen.Enfin, we kennen inmiddels de afloop. Ondertussen plofte er al weer een wielerboek op de tafel. Een cadeau van Peter Nijssen van De Arbeiderspers. Het boek, geschreven door Herman Chevrolet, is getiteld Het mysterie van de eerste gele trui (en andere verhalen) en is opgedragen aan Bert Wagendorp. Twee van de drie wielerboeken van Chevrolet bij De Arbeiderspers werden genomineerd voor de Nico Scheepmaker Beker voor Het Beste Sportboek dus dat belooft weer wat. Peter, geweldig bedankt!
BAKERMAT
We zien een glooiend landschap, met kastelen uit de 17e eeuw, een abdij gesticht in het jaar 700, een standbeeld van generaal De Gaulle en nóg maar eens een exemplaar van Napoleon Bonaparte. Dit is Bretagne, de bakermat van het Franse wielrennen. Hier drinken baby’s uit de bidon, prevelen “bicyclette” voordat ze “mama” kunnen zeggen, leveren in de luier reeds hoge wattages. Hier stond de wieg van Bobet en die van Hinault, hier zag Laurent Jalabert het levenslicht. Deze streek staat bekend om zijn goede wegen en ruime onafgebakende fietspaden. Het respect voor de tweewielers m.n. voor fietsers is groot “Hier wordt je niet van de weg getoeterd”, zegt Maarten Ducrot. “Allez Les Bretons” staat er op een spandoek. Chauvinisme is de Fransman - dus ook de Breton niet vreemd, dat is bekend. Dit jaar, in de 100ste aflevering van de Tour zijn er maar liefst 27 coureurs uit dit gebied van start gegaan. Gebeurt er nog iets in de koers? Er is een kopgroep van vijf renners waaronder Lieuwe Westra. De mannen proberen het, maar uren vooruit met de wind meest van tijd vol in de snufferd moet welhaast zijn tol gaan eisen.Enfin, we kennen inmiddels de afloop. Ondertussen plofte er al weer een wielerboek op de tafel. Een cadeau van Peter Nijssen van De Arbeiderspers. Het boek, geschreven door Herman Chevrolet, is getiteld Het mysterie van de eerste gele trui (en andere verhalen) en is opgedragen aan Bert Wagendorp. Twee van de drie wielerboeken van Chevrolet bij De Arbeiderspers werden genomineerd voor de Nico Scheepmaker Beker voor Het Beste Sportboek dus dat belooft weer wat. Peter, geweldig bedankt!
dinsdag 9 juli 2013
TOURFLITS
EEN BIEFSTUK?
Soms in deze dagen, tussen strijken en stofzuigen door, maak ik deel uit van het peloton. Ik heb goeie benen en kan met de besten mee en zelfs méér dan dat. Ik klim beter nog dan Froome en Quintana en suis als Clarke en Nibali met grote voorsprong langs ravijnen naar beneden tot aan de eerste huizen in het dal. Zal ik hier wachten? Zoals Charly Gaul ooit deed, een shaggie draaien en een praatje maken met de man op de stoel? Hij die daar zo gemoedelijk tegen de gevel zit, of met zijn dochter, die dorps verlegen in de deuropening staat? Is het zijn dochter? Of is het meneer zijn hulpje, zijn vrouw of zijn maitresse? Rookt ze ook? ‘Nee, mama is er aan overleden en een broer van papa’, knikt ze naar de man, ‘is ook…..’ Ze kijkt weg, de gang in. Wat wonen jullie hier mooi zo tussen de bergen, doe ik een poging het gesprek opnieuw te beginnen. Pfff doet vader en bromt: ‘gewoon’. Dochter haalt haar schouders op.’Je bent een dromer’ zegt de man, ‘gevaarlijk voor een renner’ en de vrouw nu zonder schroom haakt in met: ‘de chateaubriand was het ook’. Pardon? ‘Een dromer, een fantast’, zegt ze. ‘Een schrijver, een chaoot’ Ik kan haar niet volgen, een biefstuk, een ossenhaas die schrijft? Dan begint ze te lachen, slaat zich op de dijen van plezier, lijkt op slag tien jaar jonger. Heb ik iets verkeerd gezegd? Een taalfout gemaakt misschien? Is er naast de ossenhaas, de chateaubriand, sprake geweest van een….. De Chateaubriand? Een schrijver? Ja dus. François René de Chateaubriand, schrijver en politicus. Zijn kok heeft waarschijnlijk voor het eerst het gerecht bereid….En nu fietsen, uh...stofzuigen.
EEN BIEFSTUK?
Soms in deze dagen, tussen strijken en stofzuigen door, maak ik deel uit van het peloton. Ik heb goeie benen en kan met de besten mee en zelfs méér dan dat. Ik klim beter nog dan Froome en Quintana en suis als Clarke en Nibali met grote voorsprong langs ravijnen naar beneden tot aan de eerste huizen in het dal. Zal ik hier wachten? Zoals Charly Gaul ooit deed, een shaggie draaien en een praatje maken met de man op de stoel? Hij die daar zo gemoedelijk tegen de gevel zit, of met zijn dochter, die dorps verlegen in de deuropening staat? Is het zijn dochter? Of is het meneer zijn hulpje, zijn vrouw of zijn maitresse? Rookt ze ook? ‘Nee, mama is er aan overleden en een broer van papa’, knikt ze naar de man, ‘is ook…..’ Ze kijkt weg, de gang in. Wat wonen jullie hier mooi zo tussen de bergen, doe ik een poging het gesprek opnieuw te beginnen. Pfff doet vader en bromt: ‘gewoon’. Dochter haalt haar schouders op.’Je bent een dromer’ zegt de man, ‘gevaarlijk voor een renner’ en de vrouw nu zonder schroom haakt in met: ‘de chateaubriand was het ook’. Pardon? ‘Een dromer, een fantast’, zegt ze. ‘Een schrijver, een chaoot’ Ik kan haar niet volgen, een biefstuk, een ossenhaas die schrijft? Dan begint ze te lachen, slaat zich op de dijen van plezier, lijkt op slag tien jaar jonger. Heb ik iets verkeerd gezegd? Een taalfout gemaakt misschien? Is er naast de ossenhaas, de chateaubriand, sprake geweest van een….. De Chateaubriand? Een schrijver? Ja dus. François René de Chateaubriand, schrijver en politicus. Zijn kok heeft waarschijnlijk voor het eerst het gerecht bereid….En nu fietsen, uh...stofzuigen.
maandag 8 juli 2013
TOURFLITS
VERHALEN
”Zoveel renners zoveel verhalen”. Elk jaar om deze tijd horen we deze wijsheid weer gebezigd worden en volkomen terecht. Wat zijn er al weer veel verteld in deze Tour. Elke aflevering van de Ronde van Frankrijk, elke etappe, levert verhalen op. “Honderd achtennegentig renners, honderd achtennegentig verhalen” zegt Maarten Ducrot nog maar eens. In De Avondetappe wordt het elke dag weer gevraagd, aan elke gast die aanschuift: “wat is jouw verhaal?” En dan zijn er ook die van Frank Heinen nog, meesterlijk verteld door Joost Prinsen, een aanwinst en een vast onderdeel van het programma. Dit is niet de zonnige zondag met het luxeprobleem: wat doen we, gaan we naar buiten of blijven we binnen bij de buis. Ik ben bij de tv en ik blijf bij de tv. Hier, in de grillige Pyreneeën – nee, geen muizentietjes vandaag, Michel Wuyts - spelen zich nieuwe verhalen af,in een rap tempo, de hele dag door; dat van de man in het geel bijvoorbeeld, die geïsoleerd komt te zitten, zijn helpers komen één voor één de man met de hamer tegen, het verhaal van de renners die zichzelf overschatten, eerst vluchter zijn en later een plekje in de bus moeten zoeken en zien we het goed? Fietst Wout Poels daar aan de leiding van het peloton aan de zijde van de gele trui de laatste col op? Wout Poels waaraan bijna niets meer heel was na zijn valpartij in de Tour van vorig jaar? Hij die weken aan het randje van het bestaan heeft gebungeld? Wat een verhaal! Zijn neef heeft een documentaire gemaakt over zijn revalidatie, we mochten daar een paar dagen geleden alvast wat van zien en mocht je vandaag op de rustdag alle wielerverhalen nog niet beu zijn lezer, ga dan op zoek naar de wielerliteratuur, naar de duizenden boeken die over de wielersport geschreven zijn. Want het is waar en schrijver Frank Heinen zegt het goed: wielrennen is de enige sport die meer verhalen genereert dan er wedstrijden zijn.
VERHALEN
”Zoveel renners zoveel verhalen”. Elk jaar om deze tijd horen we deze wijsheid weer gebezigd worden en volkomen terecht. Wat zijn er al weer veel verteld in deze Tour. Elke aflevering van de Ronde van Frankrijk, elke etappe, levert verhalen op. “Honderd achtennegentig renners, honderd achtennegentig verhalen” zegt Maarten Ducrot nog maar eens. In De Avondetappe wordt het elke dag weer gevraagd, aan elke gast die aanschuift: “wat is jouw verhaal?” En dan zijn er ook die van Frank Heinen nog, meesterlijk verteld door Joost Prinsen, een aanwinst en een vast onderdeel van het programma. Dit is niet de zonnige zondag met het luxeprobleem: wat doen we, gaan we naar buiten of blijven we binnen bij de buis. Ik ben bij de tv en ik blijf bij de tv. Hier, in de grillige Pyreneeën – nee, geen muizentietjes vandaag, Michel Wuyts - spelen zich nieuwe verhalen af,in een rap tempo, de hele dag door; dat van de man in het geel bijvoorbeeld, die geïsoleerd komt te zitten, zijn helpers komen één voor één de man met de hamer tegen, het verhaal van de renners die zichzelf overschatten, eerst vluchter zijn en later een plekje in de bus moeten zoeken en zien we het goed? Fietst Wout Poels daar aan de leiding van het peloton aan de zijde van de gele trui de laatste col op? Wout Poels waaraan bijna niets meer heel was na zijn valpartij in de Tour van vorig jaar? Hij die weken aan het randje van het bestaan heeft gebungeld? Wat een verhaal! Zijn neef heeft een documentaire gemaakt over zijn revalidatie, we mochten daar een paar dagen geleden alvast wat van zien en mocht je vandaag op de rustdag alle wielerverhalen nog niet beu zijn lezer, ga dan op zoek naar de wielerliteratuur, naar de duizenden boeken die over de wielersport geschreven zijn. Want het is waar en schrijver Frank Heinen zegt het goed: wielrennen is de enige sport die meer verhalen genereert dan er wedstrijden zijn.
zondag 7 juli 2013
TOURFLITS
FLOSSEPEERD
Schoonzus Norrie zag een boek en dacht direct aan mij...…Zaterdagmorgen, stralend weer en ik krijg het Groot Wielerwoordenboek cadeau. Wat een verrassing en wat lief! Ik wist niet van het bestaan ervan. Het is geschreven door Marc de Coster en ook zijn bestaan was me onbekend. Het boek telt ongeveer 1700 lemma’s. Naast uitleg, etymologie, anekdotes en encyclopedische informatie is het verrijkt met talrijke citaten uit kranten, tijdschriften en wielerliteratuur. Eens kijken; wat is ASFALTECZEEM ook weer. O ja, “schaafwond” en in de volksmond “straatschurft”. Maar wat moet dan FLOSSEPEERD betekenen en DERDE KLOOT? En EPONEREN? Het laatste woord moet een woordspeling zijn en inderdaad, EPONEREN is een samentrekking van “imponeren en “epo”, het betekent zoveel als indruk maken terwijl achteraf blijkt dat er doping werd gebruikt. Is dat wat Froome, Porte, Valverde, Quintana, Mollema en Ten Dam vandaag laten zien imponerend of eponerend….? Alleszins duidelijk is het dat een aantal klassementsrenners onder wie Evans, Schleck, Van Garderen, Rodriguez en Klöden ZWARTE SNEEUW ZIEN, zij hebben een “blackout”, zij “zien af”. ZWEETDIEF is ook mooi, een scheldwoord zo lees ik, voor een renner die het zware werk door een ander laat doen en DANCE DES GRIMPEURS blijkt een Franse uitdrukking te zijn “voor het al rechtstaande rijden tijdens beklimmingen”. We zien dat vandaag uiteraard en zien dat vaker. DERDE KLOOT is een uitdrukking met meerdere betekenissen; natuurlijk, het is een andere benaming voor derde bal, een fysiek ongemak dat bij wielrenners relatief vaak voorkomt, maar er wordt ook de “manager” mee bedoelt “die bij criteriums steeds meer poen pakt”. En FLOSSEPEERD dan? Vanzelfsprekend is het woord te aantrekkelijk om het links te laten liggen. FLOSSEPEERD is niet een paard dat ergens (in de badkamer voor een spiegel) zijn of haar gebit staat te flossen. Neen, het komt van het Franse “vélocipède, “de eerste bestuurbare loopfiets met pedalen. In het West -Vlaams werd het “velossepeerd” of FLOSSEPEERD. Norrie en Rob, heel hartelijk dank. Het Groot Wielerwoordenboek is een mooi geschenk voor iedere taal - en wielerliefhebber.
FLOSSEPEERD
Schoonzus Norrie zag een boek en dacht direct aan mij...…Zaterdagmorgen, stralend weer en ik krijg het Groot Wielerwoordenboek cadeau. Wat een verrassing en wat lief! Ik wist niet van het bestaan ervan. Het is geschreven door Marc de Coster en ook zijn bestaan was me onbekend. Het boek telt ongeveer 1700 lemma’s. Naast uitleg, etymologie, anekdotes en encyclopedische informatie is het verrijkt met talrijke citaten uit kranten, tijdschriften en wielerliteratuur. Eens kijken; wat is ASFALTECZEEM ook weer. O ja, “schaafwond” en in de volksmond “straatschurft”. Maar wat moet dan FLOSSEPEERD betekenen en DERDE KLOOT? En EPONEREN? Het laatste woord moet een woordspeling zijn en inderdaad, EPONEREN is een samentrekking van “imponeren en “epo”, het betekent zoveel als indruk maken terwijl achteraf blijkt dat er doping werd gebruikt. Is dat wat Froome, Porte, Valverde, Quintana, Mollema en Ten Dam vandaag laten zien imponerend of eponerend….? Alleszins duidelijk is het dat een aantal klassementsrenners onder wie Evans, Schleck, Van Garderen, Rodriguez en Klöden ZWARTE SNEEUW ZIEN, zij hebben een “blackout”, zij “zien af”. ZWEETDIEF is ook mooi, een scheldwoord zo lees ik, voor een renner die het zware werk door een ander laat doen en DANCE DES GRIMPEURS blijkt een Franse uitdrukking te zijn “voor het al rechtstaande rijden tijdens beklimmingen”. We zien dat vandaag uiteraard en zien dat vaker. DERDE KLOOT is een uitdrukking met meerdere betekenissen; natuurlijk, het is een andere benaming voor derde bal, een fysiek ongemak dat bij wielrenners relatief vaak voorkomt, maar er wordt ook de “manager” mee bedoelt “die bij criteriums steeds meer poen pakt”. En FLOSSEPEERD dan? Vanzelfsprekend is het woord te aantrekkelijk om het links te laten liggen. FLOSSEPEERD is niet een paard dat ergens (in de badkamer voor een spiegel) zijn of haar gebit staat te flossen. Neen, het komt van het Franse “vélocipède, “de eerste bestuurbare loopfiets met pedalen. In het West -Vlaams werd het “velossepeerd” of FLOSSEPEERD. Norrie en Rob, heel hartelijk dank. Het Groot Wielerwoordenboek is een mooi geschenk voor iedere taal - en wielerliefhebber.
vrijdag 5 juli 2013
TOURFLITS
KOETJES KALFJES EN IJZERWAREN
Met de eerste Afrikaan in de geschiedenis van de Tour de France in de gele trui zijn de heren renners op weg naar Albi, de stad waar Daan de Groot in 1955 als eerste over de meet kwam en waar Gerrie Knetemann het hem twintig jaar later nadeed, maar hoe was het gisteren. Last van zijwind, een beetje. De Spanjaard Mardones schijnt in zijn eentje te zijn weg geweest maar kwam daar na een uurtje van terug, hoor ik van de commentatoren. Het peloton blijft in een hoog tempo bijeen. En verder? De abdij van St. Gilles du Gard staat op de Werelderfgoedlijst en is gebouwd in Romaanse stijl, de broer van Lars Boom is kok bij Belkin, er gaan 4 bidons water per renner per uur doorheen, wat volgens zeggen neerkomt op 500 liter per uur voor de hele meute, de wilde paarden blijken zwarte runderen en de schroeven van het plaatje in de schouder van Christian Van De Velde zitten los en dat is wat anders dan de schroeven van het plaatje onder de schoen, aldus Herbert Dijkstra en hij rondt dit onderwerp af met: “straks wordt er vanuit de wagen nog gesleuteld aan de renner”.
Met alle respect hoor, want je moet die paar uur waarin weinig tot niets gebeurt toch maar vol zien te praten, maar voor straks bij de 7e etappe die ook nog eens 29 kilometer langer is, stem ik maar eens op den Belg af.
KOETJES KALFJES EN IJZERWAREN
Met de eerste Afrikaan in de geschiedenis van de Tour de France in de gele trui zijn de heren renners op weg naar Albi, de stad waar Daan de Groot in 1955 als eerste over de meet kwam en waar Gerrie Knetemann het hem twintig jaar later nadeed, maar hoe was het gisteren. Last van zijwind, een beetje. De Spanjaard Mardones schijnt in zijn eentje te zijn weg geweest maar kwam daar na een uurtje van terug, hoor ik van de commentatoren. Het peloton blijft in een hoog tempo bijeen. En verder? De abdij van St. Gilles du Gard staat op de Werelderfgoedlijst en is gebouwd in Romaanse stijl, de broer van Lars Boom is kok bij Belkin, er gaan 4 bidons water per renner per uur doorheen, wat volgens zeggen neerkomt op 500 liter per uur voor de hele meute, de wilde paarden blijken zwarte runderen en de schroeven van het plaatje in de schouder van Christian Van De Velde zitten los en dat is wat anders dan de schroeven van het plaatje onder de schoen, aldus Herbert Dijkstra en hij rondt dit onderwerp af met: “straks wordt er vanuit de wagen nog gesleuteld aan de renner”.
Met alle respect hoor, want je moet die paar uur waarin weinig tot niets gebeurt toch maar vol zien te praten, maar voor straks bij de 7e etappe die ook nog eens 29 kilometer langer is, stem ik maar eens op den Belg af.
donderdag 4 juli 2013
TOURFLITS
LEERSTOF
Na de NRC en de actualiteitenrubriek Een Vandaag die al veel eerder aandacht voor hem hadden, vond men bij de NOS uiteindelijk ook een gaatje om eens met David Walsh in gesprek te gaan en zo waren we eergisteren bij Studio Sport De Avondetappe getuigen van een ontmoeting waarmee docenten en leerlingen van De School Voor De Journalistiek een jaar mee voort kunnen. Kom, laat het een maand zijn. “Kijk terug”, zegt de docent. “Neem een maand vrijaf, nee, geen vijf jaar, zoals meneer Walsh. Benut die tijd en onderzoek ALLES wat er zich in de loop van de geschiedenis heeft afgespeeld in de sport en met name in de wielersport in de laatste twee decennia en bedenk: hier hangt je loopbaan vanaf. Meldt je iedere week bij mij en laat je vorderingen zien. En hé, hé, hé, laat me uitpraten! Een journalist moet kunnen luisteren! Neem contact met me op als je ergens mee zit, maar ga er niet vanuit dat ik je overal bij te hulp schiet. Wees nieuwsgierig, hanteer het vraagteken liever teveel dan helemaal niet en laat je niet foppen of in slaap sussen. Realiseer je: een goede journalist is onafhankelijk en kan de eenzaamheid aan, denk aan David Walsh. Jullie zullen fouten maken, je leven lang, maar ga er dan sportief mee om en maak er niet teveel en laat het niet meer gebeuren wanneer je de pensioengerechtigde leeftijd al bent gepasseerd”. (Mag ik dat zeggen? Ja, dat mag ik zeggen).
LEERSTOF
Na de NRC en de actualiteitenrubriek Een Vandaag die al veel eerder aandacht voor hem hadden, vond men bij de NOS uiteindelijk ook een gaatje om eens met David Walsh in gesprek te gaan en zo waren we eergisteren bij Studio Sport De Avondetappe getuigen van een ontmoeting waarmee docenten en leerlingen van De School Voor De Journalistiek een jaar mee voort kunnen. Kom, laat het een maand zijn. “Kijk terug”, zegt de docent. “Neem een maand vrijaf, nee, geen vijf jaar, zoals meneer Walsh. Benut die tijd en onderzoek ALLES wat er zich in de loop van de geschiedenis heeft afgespeeld in de sport en met name in de wielersport in de laatste twee decennia en bedenk: hier hangt je loopbaan vanaf. Meldt je iedere week bij mij en laat je vorderingen zien. En hé, hé, hé, laat me uitpraten! Een journalist moet kunnen luisteren! Neem contact met me op als je ergens mee zit, maar ga er niet vanuit dat ik je overal bij te hulp schiet. Wees nieuwsgierig, hanteer het vraagteken liever teveel dan helemaal niet en laat je niet foppen of in slaap sussen. Realiseer je: een goede journalist is onafhankelijk en kan de eenzaamheid aan, denk aan David Walsh. Jullie zullen fouten maken, je leven lang, maar ga er dan sportief mee om en maak er niet teveel en laat het niet meer gebeuren wanneer je de pensioengerechtigde leeftijd al bent gepasseerd”. (Mag ik dat zeggen? Ja, dat mag ik zeggen).
woensdag 3 juli 2013
TOURFLITS
ÉÉN SECONDE!
Bij de 500 meter hardrijden op de schaats is het veel, een seconde. Je hóórt het Michel Mulder of Jan Smeekens zeggen als ze één seconde tekort zijn gekomen voor de winst. “Ja, nee met zo’n tijd heb ik hier niks te zoeken, dat is duidelijk, één seconde, we moeten hier maar eens goed over praten…..” Hoe anders is dat na een ploegentijdrit van 25 km. in de wielersport.
”Pijn of niet, hij rijdt gewoon door een muur heen”, antwoordde Niki Terpstra voor aanvang toen hem werd gevraagd naar de conditie van zijn gehavende teamgenoot Tony Martin. Maar die muur bood kennelijk een fractie meer weerstand dan gedacht,. De Orica GreenEdge - ploeg was één seconde sneller. “Klote” zei Niki, “klote zei Tony, “klote” zei men bij de formatie van Omega Pharma - Quick Step, wereldkampioen in deze discipline.“Als je dan toch verliest verlies ik liever met een duidelijk verschil”, pruttelde Terpstra. Simon Gerrans van Orica mocht zich in het geel hijsen en niet zijn Poolse ploegmakker Kwiatkowski. In de Tour van 1990 stond Frans Maassen ook met een gezicht als een oorwurm aan de finish en óók na een ploegentijdrit. Twee tellen was hij van geel verwijderd, maar Maassen en zijn makkers moesten van ploegleider Jan Raas op de achterop geraakte klassementsrenner Peter Winnen wachten. “Klote”, zei Maassen, ook jaren later nog als hij aan die dag werd herinnerd. Één seconde! Hoeveel meter van die 25.000 van gisteren zou dat zijn? Vier? Drie? Twee? Raymond Poulidor kwam ooit twee meter tekort voor het geel. In de proloog van de Tour van 1973. In een heel korte tijdrit kan dat, zou je zeggen maar het is evenzogoed klote. Toch kwam dat woord bij Poulidor, niet over de lippen en ook geen “merde”, hij grossierde in tweede plaatsen en werd niet voor niets ‘De Eeuwige Tweede’genoemd.Waarschijnlijk had hij niets anders verwacht.
ÉÉN SECONDE!
Bij de 500 meter hardrijden op de schaats is het veel, een seconde. Je hóórt het Michel Mulder of Jan Smeekens zeggen als ze één seconde tekort zijn gekomen voor de winst. “Ja, nee met zo’n tijd heb ik hier niks te zoeken, dat is duidelijk, één seconde, we moeten hier maar eens goed over praten…..” Hoe anders is dat na een ploegentijdrit van 25 km. in de wielersport.
”Pijn of niet, hij rijdt gewoon door een muur heen”, antwoordde Niki Terpstra voor aanvang toen hem werd gevraagd naar de conditie van zijn gehavende teamgenoot Tony Martin. Maar die muur bood kennelijk een fractie meer weerstand dan gedacht,. De Orica GreenEdge - ploeg was één seconde sneller. “Klote” zei Niki, “klote zei Tony, “klote” zei men bij de formatie van Omega Pharma - Quick Step, wereldkampioen in deze discipline.“Als je dan toch verliest verlies ik liever met een duidelijk verschil”, pruttelde Terpstra. Simon Gerrans van Orica mocht zich in het geel hijsen en niet zijn Poolse ploegmakker Kwiatkowski. In de Tour van 1990 stond Frans Maassen ook met een gezicht als een oorwurm aan de finish en óók na een ploegentijdrit. Twee tellen was hij van geel verwijderd, maar Maassen en zijn makkers moesten van ploegleider Jan Raas op de achterop geraakte klassementsrenner Peter Winnen wachten. “Klote”, zei Maassen, ook jaren later nog als hij aan die dag werd herinnerd. Één seconde! Hoeveel meter van die 25.000 van gisteren zou dat zijn? Vier? Drie? Twee? Raymond Poulidor kwam ooit twee meter tekort voor het geel. In de proloog van de Tour van 1973. In een heel korte tijdrit kan dat, zou je zeggen maar het is evenzogoed klote. Toch kwam dat woord bij Poulidor, niet over de lippen en ook geen “merde”, hij grossierde in tweede plaatsen en werd niet voor niets ‘De Eeuwige Tweede’genoemd.Waarschijnlijk had hij niets anders verwacht.
dinsdag 2 juli 2013
TOURFLITS
HET BLOED KRUIPT….
Het beeld van Napoleon Bonaparte op Corsica waar de Tour drie dagen verbleef, het exemplaar in Bastia,werkt nóg op mijn lachspieren. Herbert Dijkstra vroeg zich af waarom de man indertijd niet veel eerder met zijn veroveringen is gestopt. Hij zou op het prachtige eiland een mooi leven hebben gehad. Tja, gaf collega - commentator en psycholoog Maarten Ducrot zijn mening, hij wilde méér, Napoleon, dat zat eenmaal in zijn bloed, en het bloed kruipt waar het niet gaan kan, de ware aard van een mens verloochent zich niet. Niet veel later zag ik Jens Voigt,eenenveertig jaar en één van die keiharde werkers in de Ronde nog maar eens een lange aflossing doen aan de kop van het peloton. Het bloed kruipt…de aard van het beestje. Jo de Roo, de beste Zeeuwse wielrenner vóór het tijdperk Jan Raas, is inmiddels vijfenzeventig jaar en kan het fietsen nóg altijd niet laten. Hij die ooit drie etappes won in de Tour en de klassiekers Bordeaux – Parijs, Parijs – Tours, de Ronde van Vlaanderen, de Omloop Het Volk en de Ronde van Lombardije op zijn naam schreef, de laatste zelfs twee keer, is met zijn clubje nog wekelijks actief op de Zeeuwse wegen. Een paar jaar geleden kwamen Annie en ik de heren tegen, wachtend voor de ophaalbrug in Veere. Eergisteren, toen we Zeeland achter ons lieten, was daar de jaarlijkse Jo de Roo Toertocht, een dag waarop men,samen met de oude crack uiteraard, 120 km. weg kan trappen. Ik zie twee beelden: een marmeren gedrocht op het eiland Corsica en dat van een veelkleurig lint van renners op een binnendijkje in de Zak van Zuid Beveland.
HET BLOED KRUIPT….
Het beeld van Napoleon Bonaparte op Corsica waar de Tour drie dagen verbleef, het exemplaar in Bastia,werkt nóg op mijn lachspieren. Herbert Dijkstra vroeg zich af waarom de man indertijd niet veel eerder met zijn veroveringen is gestopt. Hij zou op het prachtige eiland een mooi leven hebben gehad. Tja, gaf collega - commentator en psycholoog Maarten Ducrot zijn mening, hij wilde méér, Napoleon, dat zat eenmaal in zijn bloed, en het bloed kruipt waar het niet gaan kan, de ware aard van een mens verloochent zich niet. Niet veel later zag ik Jens Voigt,eenenveertig jaar en één van die keiharde werkers in de Ronde nog maar eens een lange aflossing doen aan de kop van het peloton. Het bloed kruipt…de aard van het beestje. Jo de Roo, de beste Zeeuwse wielrenner vóór het tijdperk Jan Raas, is inmiddels vijfenzeventig jaar en kan het fietsen nóg altijd niet laten. Hij die ooit drie etappes won in de Tour en de klassiekers Bordeaux – Parijs, Parijs – Tours, de Ronde van Vlaanderen, de Omloop Het Volk en de Ronde van Lombardije op zijn naam schreef, de laatste zelfs twee keer, is met zijn clubje nog wekelijks actief op de Zeeuwse wegen. Een paar jaar geleden kwamen Annie en ik de heren tegen, wachtend voor de ophaalbrug in Veere. Eergisteren, toen we Zeeland achter ons lieten, was daar de jaarlijkse Jo de Roo Toertocht, een dag waarop men,samen met de oude crack uiteraard, 120 km. weg kan trappen. Ik zie twee beelden: een marmeren gedrocht op het eiland Corsica en dat van een veelkleurig lint van renners op een binnendijkje in de Zak van Zuid Beveland.
maandag 1 juli 2013
TOURFLITS
LASTIG EN AANLOKKELIJK
In de eerste jaren van de Tour belazerden de renners de boel door af en toe de trein te pakken, (lees ik in de trein). Nu zijn er al weer heel lang renners die wat anders pakken om eerder bij de finish te zijn dan de rest. Ondanks alle camera’s die op het evenement gericht staan blijft nog heel veel verborgen. De Tour is lastig te doorgronden en dat maakt hem volgens Ad Pertijs van de Provinciale Zeeuwse Courant ook weer zo aanlokkelijk. “De wereld wil bedrogen worden”, zei Petrarcus, in een tijd dat er nog geen sprake was van een Ronde van Frankrijk, “láát haar dus bedrogen worden”. Ach, de wereld, het leven met zijn afluisterpraktijken en bankschandalen - om van erger zaken en alles waarvan we nu nog geen weet hebben maar te zwijgen - is dat niet precies zo lastig te doorgronden als de Tour? En blijft het leven ondanks het bedrog in de wereld, op grote en op kleine schaal, iedere dag weer, niet even aanlokkelijk?
In Rotterdam verlaten we voor even de trein. Op een bankje aan de Westersingel genieten we van koffie en een broodje en kijken we naar de wolken aan het zwerk. We zijn het eens, Annie en ik; dit is interessanter dan een strakblauwe hemel.
LASTIG EN AANLOKKELIJK
In de eerste jaren van de Tour belazerden de renners de boel door af en toe de trein te pakken, (lees ik in de trein). Nu zijn er al weer heel lang renners die wat anders pakken om eerder bij de finish te zijn dan de rest. Ondanks alle camera’s die op het evenement gericht staan blijft nog heel veel verborgen. De Tour is lastig te doorgronden en dat maakt hem volgens Ad Pertijs van de Provinciale Zeeuwse Courant ook weer zo aanlokkelijk. “De wereld wil bedrogen worden”, zei Petrarcus, in een tijd dat er nog geen sprake was van een Ronde van Frankrijk, “láát haar dus bedrogen worden”. Ach, de wereld, het leven met zijn afluisterpraktijken en bankschandalen - om van erger zaken en alles waarvan we nu nog geen weet hebben maar te zwijgen - is dat niet precies zo lastig te doorgronden als de Tour? En blijft het leven ondanks het bedrog in de wereld, op grote en op kleine schaal, iedere dag weer, niet even aanlokkelijk?
In Rotterdam verlaten we voor even de trein. Op een bankje aan de Westersingel genieten we van koffie en een broodje en kijken we naar de wolken aan het zwerk. We zijn het eens, Annie en ik; dit is interessanter dan een strakblauwe hemel.
Abonneren op:
Posts (Atom)