GEERT WILDERS: MARK RUTTE IS GEWOON LINKSE JONGEN.
DIJKLOPER ZEGT: DAN MOET IK KARL MARX ZIJN.

J. BERNLEF 14 JANUARI 1937 – 29 OKTOBER 2012 

”Geef me een boek en ik maak het dunner” is een uitspraak van de gisteren overleden schrijver Bernlef (pseudoniem voor Hendrik Jan Marsman). Zijn werk kenmerkt zich o.m. door een sober taalgebruik. In de bundel Het mooiste gedicht, de favoriete gedichten van Nederland en Vlaanderen, vind ik zijn 2-regelig vers Herfst.

Herfst
1000 dorre bladeren voor mijn deur
brengen mij op niet 1 gedachte.

FEYENOORD – AJAX 

Het begint een mooie traditie te worden; ook in het nieuwe huis van Krista en Ernst kijken we de klassieker. Twee supporters van Ajax deze keer (Ernst en Jos) en drie aanhangers van Feyenoord (Miro, Sander en Dijkloper).Het is een zinderende wedstrijd, bij vlagen erg goed, maar het is vooral spannend met aan Rotterdamse kant een vrijuit spelende debutant op de linkervleugel, Jean Paul Boëtius en bij Ajax  Daley Blind als meest opvallende spelers in positieve zin. Al bij al wordt er met passie gespeeld waarbij oogstrelende acties, m.n. van Eriksen en Boëtius, worden afgewisseld met momenten waarbij technische tekortkomingen aan het licht komen; doelpogingen van Immers en Verhoek bij Feyenoord en het zwakke uittrappen van doelman Vermeer aan Amsterdamse kant. De sfeer is goed in huize Plantinga – Van Schaik, waar alleen zo nu en dan de meningen uiteenlopen over de arbitrale beslissingen. Met de einduitslag kunnen we leven. Het was weer een goeie middag!  

                   Zwanen lopen zoals ik zwem; moeizaam dus. Op de warmste 22e
                   oktober uit de geschiedenis, maandag j.l., ontmoette ik dit drietal.
                   Zullen zwanen ook bijgelovig zijn, zoals de mens? Volgens het
                   volksgeloof zorgt een zwanenveer die in het hoofdkussen van de
                   echtgenoot wordt genaaid ervoor dat deze zijn eega trouw blijft.
                   Dit is terug te voeren op het feit dat een zwanenpaar hun hele
                   leven - ongeveer 20 jaar - bij elkaar blijft.
                                   

INDUSTRIËLE REVOLUTIE

De i Pad mini, de i Phone 5, de Google Nexus 7, het is allemaal leuk speelgoed hoor, maar ik print binnenkort wel een bruikbaar machientje met mijn 3D – printer. Voordat je het weet gaat het er op de koopzondag voortaan zó aan toe: Waar ga je heen schat? Boodschappen doen? Doe niet zo gek zeg, het is printzondag vandaag. Moet ik de zegeltjes erbij printen? En dan printen we bier, shag en toiletpapier. We printen koffie, melk en suiker, we printen vis en vlees, ons eigen bejaardenhuisje printen we, onze eigen kist en grafzerk en ons eigen hiernamaals. Alle gekheid op een stokje lezer, maar we staan aan de vooravond van een nieuwe industriële revolutie volgens deskundigen. Wat is de mens toch slim! Nu maar hopen dat wijsheid daar niet bij achter zal blijven zodat we ook met die nieuwe revolutie kunnen omgaan. 

DRONKEN VROUW RIJDT OP LAZARUSKADE TEGEN AUTO AAN.
DIJKLOPER ZEGT NIETS.

OOK STIPHOUT SCHRAPT NAAM VAN LANCE ARMSTRONG.
DIJKLOPER ZEGT: DAAR WAS NU JUIST ZIJN HOOP NOG OP GEVESTIGD. 

HET KOMT ALLEMAAL GOED

Dochter Krista en haar vriend Ernst verhuizen van de Utrechtse binnenstad naar de geuzenwijk. Rijk zijn ze met hun nieuwe onderkomen. Het is prachtig en het wordt almaar mooier. Er wordt hard gewerkt waarbij van alle kanten helpende handen worden toegestoken. In deze dagen voelen we ons net weer even méér vader en moeder dan gewoonlijk en het klinkt als muziek in je oren hoor, als je midden in alle drukte de toekomstige bewoners hoort zeggen: het komt allemaal goed. 

                  Schoonzus Carin speelt wordfeud op weeral een magische machine.
                  Gelukkig zijn zwager en schoonzus ook te porren voor een ,,ouderwets"
                  potje klaverjassen.

VEEL VALLENDE STERREN VERWACHT DIT WEEKEND.
DIJKLOPER ZEGT: GAAT HET WÉÉR OVER WIELRENNEN?

BIJNA HELFT NEDERLANDERS HEEFT ERVARING MET SM.
DIJKLOPER ZEGT: ZIJ KENNEN HET KLAPPEN VAN DE ZWEEP.


ONBEKEND MAAKT ONBEMIND

De gestolen kunstwerken uit de Kunsthal zijn dus van Paul Gauguin, Henri Matisse, Claude Monet, Pablo Picasso, Lucian Freud en Jacob Meyer De Haan. De laatste twee ken ik niet dus kruip ik achter de magische machine. Lucian Freud, ook wel bekend als Lucien Freud (Berlijn 8 dec. 1922 - Londen 20 juli 2011) was een Britse schilder van Joods - Oostenrijkse komaf, kleinzoon van Sigmund Freud. Naar zijn afgebeelde Reflection, een zelfportret, kan ik lang kijken. Er is natuurlijk meer van deze schilder te zien en meer over hem te lezen. Maak kennis lezer, als hij onbekend voor je is. Of niet natuurlijk. Jacob Meyer De Haan (Amsterdam 14 april 1852 – Amsterdam 24 okt. 1895) was geïnspireerd door het werk van de oude meesters, m.n. door Rembrandt. Zijn stijl werd impressionistisch toen hij in contact kwam met Paul Gauguin. Bekijk Jacob’s Portret van een jonge joodse vrouw  met later werk als Het uittrekken van vlas en Mary Henry geeft haar dochter de borst. Het contrast in stijl, licht en kleur is opvallend. Onbekend maakt onbemind, is het spreekwoord. Maakt bekend dan bemind? Laat ik het zó formuleren: dankzij de kunstroof dit keer, heb ik (oppervlakkig) kennisgemaakt met twee kunstenaars die ik kan waarderen. Zo word ik met mijn klein pensioen - museumbezoek zit er voorlopig niet in - tóch almaar rijker!     

VEELPLEGER  AANGEHOUDEN NA TANKEN ZONDER TE BETALEN.
DIJKLOPER ZEGT: IK BETAAL ALTIJD ZONDER TE TANKEN.


MET DE RAGEBOL OP ZOLDER
 
Zo kom je nog eens ergens. Is hier nog stof? Vrijdag krijgen we familie te slapen. Mij is vriendelijk doch dringend verzocht de bovenkamer te kuisen. Het is nergens zo stil in huis en nergens zo leeg als hier op zolder. Daar heb je de spelletjes. Wie is het en kom er maar eens achter. Ik zie ze weer spelen; rode wangen, knietjes op het kleed. Hier hebben we de betoverde doolhof en daar ligt twister, als ze dit spelen zijn ze al weer wat ouder. Alles van toen de kinderen nog klein waren, van de blokkenpuzzel met de sprookjes tot monopoly, is hier te vinden. Ze tekenen en kleuren met ingehouden adem en maken huiswerk aan de salontafel. Hier achter het gordijn liggen schriftjes met de eerste woordjes en de eerste rekensommen. Alles van toen.Van ijverige pogingen tot prestaties om wéér trots op te zijn. Tekeningen, schoolrapporten en fotoboeken. Veel fotoboeken. Keurig in kunststof kratjes. Wat een geluk dat ik in die tijd een aantal jaren zonder werk heb gezeten en zodoende in de gelegenheid was de kinderen naar school te brengen en ze ook weer op te halen. Bij hen te zijn. Eens kijken, wat kwam ik hier ook weer doen.

MUSEUM BEDEKT EDELE DELEN VOETBALLERS NA PROTEST.
DIJKLOPER ZEGT: HET ENE MUSEUM HEEFT GEEN BEWAKING EN HET ANDERE GEEN BALLEN.

GESCHIEDENIS  

 Het Vooroudergevoel van Jan Blokker en zijn zonen Jan jr. en Bas, is een boek over onze vaderlandse geschiedenis met schoolplaten van J.H. Isings. Ik kreeg het onlangs cadeau van schoonzus Liesbeth en al lezend over de tijden dat ons land voor het grootste deel nog onder water lag, moet ik denken aan de dag, nu bijna zes jaar geleden, waarop Annie en ik van Breukelen naar Kortenhoef liepen, en ik ergens op de drassige veengronden bij Loosdrecht plotseling kort maar hevig moest huilen. Natuurlijk, ik was gegrepen door de natuur en er voor een ogenblik wellicht zelfs één mee, maar er was nog iets anders. Ik denk nog altijd dat ik daar op die plek héél even in verbinding stond met een ver verleden. 

FELIX BAUMGARTNER MET 1342KM. PER UUR DOOR GELUIDSBARRIÈRE.
DIJKLOPER ZEGT: VAN DE VVD MAG JE DAAR 1352.

GELOOF

Willem Holleeder gaat regelmatig naar de katholieke kerk volgens zeggen en steekt daar kaarsjes op, maar ik geloof niet dat hij vanavond op televisie veel zal vertellen. Ik geloof wel in tweede kansen en ook in derde - ook voor de grootste crimineel, maar dwepen doe ik met het leven, met dat wat het leven tot een feest maakt. Verder geloof ik in de Europese Unie en in Mo Yan, ik geloof ook in Oranje  vanavond tegen Andorra en vanzelfsprekend geloof ik in mijn nichtje Meira die morgen acht jaar wordt. Haar werd onderlaatst door een klasgenootje gevraagd of ze in God gelooft. “Nee” was het antwoord van Meira, waarop het klasgenootje haar vroeg of ze dan misschien in Mohammed gelooft en weer was haar antwoord “nee”. “Waar geloof je dán in", vroeg toen het klasgenootje, waarop mijn nichtje antwoordde: “In Feyenoord EEN”.     

DE WERELD EEN KUNSTGEBIT

,,Moet je kijken”,zegt dokter V en hij geeft me de spiegel. ,,Er staat een rand in je tandvlees”.

Vriend Willem krijgt gelijk; ik kom terug op het gevoelige onderwerp. Het is mooi hoor, een aalscholver híer en een kudde Drentse heideschapen dáár, maar het is allemaal kunstgebit. Ook de najaarszon is kunstgebit en het sociaal leenstelsel voor studenten is kunstgebit en Felix Baumgartner is een springend kunstgebit dat door de geluidsbarrière gaat of zoiets. Alles is kunstgebit. ,,Ik heb je gezegd dat je bij pijn eerder moest komen” zegt dokter V. ,,En boven?” Boven is het minder erg maar ook niet pijnvrij. Ik wijs de plek aan en dokter V ziet het al en schudt het hoofd. Even denk ik dat er niets meer aan te doen is. Nooit meer een broodje met appelstroop voor mij, of een boterham met pindakaas, nooit meer aardappeltjes met een lapje vlees of een sneetje witbrood met een spiegelei en nooit meer een blokje kaas, maar leven op papjes en sapjes. V is er met mijn tanden van tussen gegaan. Naar zijn werkplaats waarschijnlijk. Ik zie hem aan zijn workmate staan (Black & Decker, Black & Decker) met beitels en vijlen, knarsetandend en hoofdschuddend. Misschien gaat hij de kunstwerkjes omsmelten om zijn lastige klant een lesje te leren en moet ik straks zonder tanden naar huis. ,,Zo”. Daar is hij weer. V duwt de protheses naar binnen en vraagt hoe het nú voelt. Wat een verademing! Hij lacht en ik ook. In januari als het tandvlees gekrompen is, mag ik terugkomen.   

Schaapjes tellen? En dan engelen "Ajax, Ajax" laten zingen zeker...

Annie is ook vrij en samen zoeken we de Drentse schapen op in het

Maximapark. De schaapskudde is nog op proef. Aan het einde van

het jaar wordt bekeken of men er ook volgend jaar mee doorgaat.
Van ons mag het!

    Je gaat op pad om de schapen in het Maximapark te fotograferen en je komt terug met een aalscholver. Ballet van hoog niveau. Ik moet aan Rudolf Noerejev denken. Misschien is deze gevederde vriend een reïncarnatie van Het wonder van de Oeral. Wie zal het zeggen.

BIJ DE TANDARTS  3  (SLOT)

Een mens lijdt dikwijls het meest door het lijden dat hij vreest (doch dat nooit op zal dagen. Zo heeft men meer te dragen, dan God te dragen geeft). 

Drie kiezen en vier tanden; ik had ze nog een laatste poetsbeurt gegeven en nu moest het er van komen. De (vrouwelijke) tandarts G riep me de gele kamer in en vroeg of ik er klaar voor was. Wat moest ik zeggen? Dat ik de aardappels nog moest schillen? (“Tjonge, dat is waar ook, ik moet de aardappels nog schillen en stofzuigen moet ik ook nog, helemaal vergeten!”) Tandarts G wist van mijn angst en deed haar best me op mijn gemak te stellen. Ze zou goed verdoven, eerst links dan rechts, en als de prikjes niet voldoende bleken hoefde ik mijn hand maar op te steken en ze zou er onmiddellijk één aan toevoegen. Ik zou geen pijn hebben. Er deed zich iets merkwaardigs voor; ik vertrouwde dokter G op haar woord! Een uur lang zat ik in de gele stoel in de gele kamer en ik betrapte me erop dat ik bijna de volledige zestig minuten ontspannen was. Soms zat ik zelfs zo’n beetje met mijn vingers te spelen en mengde ik me in een enkel kort gesprekje tussen dokter G en haar assistente. De gehele extractie verliep pijnloos! Twee van de drie kiezen gaven enige problemen, de verstandskies brak af en de premolaar zat muurvast en leek als in beton gegoten maar ook van die moeilijke gevallen raakte dokter G geen seconde in paniek. Zij bleef de rust zelve en de korte conversaties die ze soms voerde met haar assistente bleven steeds werkgerelateerd en licht van toon. Ze maakte kabinetswerk, tot het laatste wortelsnippertje van de verstandskies toe haalde ze geduldig weg. Toen kwam dokter V met héél veel nieuwe tanden en kiezen. Wat een mond vol! Opgelucht ben ik naar huis gefietst maar niet voordat ik het hele team had bedankt en gecomplimenteerd.