donderdag 31 juli 2014
dinsdag 29 juli 2014
maandag 28 juli 2014
TOURFLITS
Wielrennen een metafoor
”In het zweet des aanschijns zult gij uw brood verdienen” (Genesis 3:19 ?), je taak volbrengen, de kost verdienen met vallen en opstaan, risico’s nemen, vals spelen, samenwerken, pepmiddelen gebruiken, onderhandelen, geven en nemen (steun verlenen aan anderen in de hoop later in zelfde omstandigheden ook steun te krijgen), plannen maken, overleggen, grenzen aangeven, grenzen verleggen, experimenteren, falen, boven jezelf uitstijgen, vrienden en vijanden maken, verantwoord omgaan met je lijf en leden en dat van je collega’s, je opofferen voor - en profiteren van anderen enz. enz.
Wielrennen is een metafoor. Het leven van de dokter, de zakenman, de postbode en de magazijnbediende gaat net zo min over rozen als dat van een wielrenner, kent evengoed hoge pieken en diepe dalen. En alles daar tussenin. Wat de wielrenner tegenkomt in een wielerkoers komt de niet - wielrenner tegen in het leven en dat is één grote klus (één grote Tour), je doet telkens een stukje (je fietst elke dag een etappe).
Tot zover deze lezing….. Vanavond het criterium van Boxmeer.
Wielrennen een metafoor
”In het zweet des aanschijns zult gij uw brood verdienen” (Genesis 3:19 ?), je taak volbrengen, de kost verdienen met vallen en opstaan, risico’s nemen, vals spelen, samenwerken, pepmiddelen gebruiken, onderhandelen, geven en nemen (steun verlenen aan anderen in de hoop later in zelfde omstandigheden ook steun te krijgen), plannen maken, overleggen, grenzen aangeven, grenzen verleggen, experimenteren, falen, boven jezelf uitstijgen, vrienden en vijanden maken, verantwoord omgaan met je lijf en leden en dat van je collega’s, je opofferen voor - en profiteren van anderen enz. enz.
Wielrennen is een metafoor. Het leven van de dokter, de zakenman, de postbode en de magazijnbediende gaat net zo min over rozen als dat van een wielrenner, kent evengoed hoge pieken en diepe dalen. En alles daar tussenin. Wat de wielrenner tegenkomt in een wielerkoers komt de niet - wielrenner tegen in het leven en dat is één grote klus (één grote Tour), je doet telkens een stukje (je fietst elke dag een etappe).
Tot zover deze lezing….. Vanavond het criterium van Boxmeer.
zaterdag 26 juli 2014
TOURFLITS
Vrijbuiters (?)
Vrijdag 25 juli. Mabourguet – Bergerac. Het heet een etappe voor de vrijbuiters te zijn. Ik ga er eens goed voor zitten omdat ik fan van de avonturier, de vrijbuiter ben. Hij is iemand die uit de pas durft te lopen, zijn eigen plan trekt, alleen durft te zijn. Maar zijn er nog wel vrijbuiters in de Tour, is niet alles gepland, geregisseerd? Wielrennen is meer dan ooit een teamsport waarin renners hun specifieke taak hebben en hier vóór en na, maar ook tijdens de koers aan worden herinnerd. Zelfs bij een ploeg als IAM Cycling waarin volgens zeggen de renners onderling zo’n beetje de dienst uitmaken, is er ongetwijfeld toch zoiets als een plan, een strategie. Garmin - Sharp, de ploeg van de eerder uitgevallen kopman Talansky, heeft vandaag ook een plan en wat is het dan mooi als je er getuige van kunt zijn dat zo’n idee succesvol ten uitvoer wordt gebracht.
Echte vrijbuiters mogen er dan niet meer zijn, het is prachtig te zien hoe jonge renners zich (mogen) ontwikkelen (Pinot, Bardet, Majka, Dumoulin, Slagter, König), veteranen als Pérauld en Zubeldia er nog altijd een houtje van kunnen en bij Michael Rogers (heel belangrijk) het plezier terug is. Mooie sport weer, vandaag.
Vrijbuiters (?)
Vrijdag 25 juli. Mabourguet – Bergerac. Het heet een etappe voor de vrijbuiters te zijn. Ik ga er eens goed voor zitten omdat ik fan van de avonturier, de vrijbuiter ben. Hij is iemand die uit de pas durft te lopen, zijn eigen plan trekt, alleen durft te zijn. Maar zijn er nog wel vrijbuiters in de Tour, is niet alles gepland, geregisseerd? Wielrennen is meer dan ooit een teamsport waarin renners hun specifieke taak hebben en hier vóór en na, maar ook tijdens de koers aan worden herinnerd. Zelfs bij een ploeg als IAM Cycling waarin volgens zeggen de renners onderling zo’n beetje de dienst uitmaken, is er ongetwijfeld toch zoiets als een plan, een strategie. Garmin - Sharp, de ploeg van de eerder uitgevallen kopman Talansky, heeft vandaag ook een plan en wat is het dan mooi als je er getuige van kunt zijn dat zo’n idee succesvol ten uitvoer wordt gebracht.
Echte vrijbuiters mogen er dan niet meer zijn, het is prachtig te zien hoe jonge renners zich (mogen) ontwikkelen (Pinot, Bardet, Majka, Dumoulin, Slagter, König), veteranen als Pérauld en Zubeldia er nog altijd een houtje van kunnen en bij Michael Rogers (heel belangrijk) het plezier terug is. Mooie sport weer, vandaag.
donderdag 24 juli 2014
TOURFLITS
Woensdag 23 juli
Beelden vanuit de helikopter brengen me aan de rand van een ravijn, ik weet dat er hier in de Pyreneeën bruine beren zijn; een ondersoort, de Ursus arctos arctos. Hier zouden misdadige presidenten en andere machtswellustelingen met een te hoog testosterongehalte hun tentje eens op moeten zetten, mijmer ik. Primitieve gedachte, ik weet het maar ik ben tenminste voor even mijn boosheid en frustratie kwijt.
In Frankrijk, tussen Saint - Gaudens en Saint - Lary wordt hard gefietst. In Eindhoven landen twee vliegtuigen met de eerste stoffelijke resten van de ramp. Iemand praat over de brandhaarden in de wereld. Voor mijn geestesoog doemen weer de beelden op van een paar dagen geleden; die van die pro - Russische separatisten in Oekraïne, in het rampgebied en weer denk ik: lompe horken in een apenpak. Boosheid en frustratie. Opnieuw.
Totdat een echtpaar die hun zoon en hun aanstaande schoondochter bij de ramp hebben verloren aan het woord komt. Ze zijn intens verdrietig, de man en de vrouw, maar beheerst en dankbaar voor alle steun en voor alles wat mogelijk was deze dag. Zij zijn de boosheid voorbij.
Woensdag 23 juli
Beelden vanuit de helikopter brengen me aan de rand van een ravijn, ik weet dat er hier in de Pyreneeën bruine beren zijn; een ondersoort, de Ursus arctos arctos. Hier zouden misdadige presidenten en andere machtswellustelingen met een te hoog testosterongehalte hun tentje eens op moeten zetten, mijmer ik. Primitieve gedachte, ik weet het maar ik ben tenminste voor even mijn boosheid en frustratie kwijt.
In Frankrijk, tussen Saint - Gaudens en Saint - Lary wordt hard gefietst. In Eindhoven landen twee vliegtuigen met de eerste stoffelijke resten van de ramp. Iemand praat over de brandhaarden in de wereld. Voor mijn geestesoog doemen weer de beelden op van een paar dagen geleden; die van die pro - Russische separatisten in Oekraïne, in het rampgebied en weer denk ik: lompe horken in een apenpak. Boosheid en frustratie. Opnieuw.
Totdat een echtpaar die hun zoon en hun aanstaande schoondochter bij de ramp hebben verloren aan het woord komt. Ze zijn intens verdrietig, de man en de vrouw, maar beheerst en dankbaar voor alle steun en voor alles wat mogelijk was deze dag. Zij zijn de boosheid voorbij.
dinsdag 22 juli 2014
maandag 21 juli 2014
vrijdag 18 juli 2014
TOURFLITS
Fietsen die opstijgen
In fotocollectie Het Leven (1906 -1941) van Spaarnestad Photo is er naast o. a. de Kinderwagenautomobiel met Parasol een te zien: een vliegende fiets (1933). Het moet
dé uitkomst voor menig renner zijn die ook in figuurlijke zin opziet
tegen Alpen en Pyreneeën. Misschien gaat het er ooit echt van komen. In
(donkere) gedachte zie ik een vliegend wielerpeloton waarin renners geen
“kwakje” meer uitdelen maar elkaar uit de lucht schieten. Terug op aarde heb ik
het Maarten Ducrot duidelijk horen zeggen: fietsen stijgen op en voor de
renners is er geen houden meer aan. Eddie Merkx zei het vorig jaar al, ongeveer
zo: ge zijt als coureur niet meer de baas over de fiets maar de fiets is de
baas over u. Fietsen die opstijgen
In fotocollectie Het Leven (1906 -1941) van Spaarnestad Photo is er naast o. a. de Kinderwagenautomobiel met Parasol een te zien: een vliegende fiets (1933). Het moet
Na de val van David de la Cruz, die hierna de Tour moet verlaten, worden de almaar toenemende valpartijen in het wielerpeloton besproken en gaat het over hoge en lage velgen, het stijve carbon en dat de druk die op de fiets wordt uitgeoefend zodanig is dat de fiets die niet altijd meer aan kan. Het zijn dus niet alleen de renners die de druk soms niet aankunnen. Alles moet lichter, sneller, commerciëler, maar hoe is het gesteld met de veiligheid.
Kom met slimme ideeën zou ik willen zeggen, maar laat luchtfietserij achterwege.
woensdag 16 juli 2014
TOURFLITS
Wachten, wachten, wachten
’Wielrennen is wachten’. Het is een uitspraak van Steven Rooks, bergkoning in de Tour van 1988. ‘Eerst het bordje van de ander leeg eten’ sluit daar op aan. Maar wacht je te lang, zegt Maarten Ducrot vandaag, dan doe je jezelf de das om. “Wacht nog even met het uit de Ronde stappen” lijkt de ploegleider van Talansky te zeggen. De klassementsrenner die eerder in de Tour hard is gevallen, staat in de berm naast zijn fiets, wil opgeven maar doet het niet. Tom Jelte Slagter vindt dat hij lang genoeg heeft gewacht en trekt er met Bakelants en Nicolas Roche van tussen. Zonder succes. Wanneer moet je wachten en wanneer niet. Rodriguez, de Spaanse klimgeit wacht tot later om zijn eerste plaats in het bergklassement te verstevigen, hij laat zich uit het peloton zakken om zijn krachten te sparen. Over een paar dagen levert een eerste doorkomst op de top van een berg veel meer punten op. Zo is wielrennen gokken en ook rekenen en wat een nog veel grotere renner zou Peter Sagan zijn als hij daarin bedrevener was. Hij wacht op Rogers en Kwiatkowski en zij wachten op hem en Gallopin wacht tot het moment dat Sagan zich laat aflossen, demarreert dan en wint.
Een zogenaamde overgangsetappe was het vandaag en dat is die van morgen ook. Het wachten is op de Alpen. Maar alles op zijn tijd.
Wachten, wachten, wachten
’Wielrennen is wachten’. Het is een uitspraak van Steven Rooks, bergkoning in de Tour van 1988. ‘Eerst het bordje van de ander leeg eten’ sluit daar op aan. Maar wacht je te lang, zegt Maarten Ducrot vandaag, dan doe je jezelf de das om. “Wacht nog even met het uit de Ronde stappen” lijkt de ploegleider van Talansky te zeggen. De klassementsrenner die eerder in de Tour hard is gevallen, staat in de berm naast zijn fiets, wil opgeven maar doet het niet. Tom Jelte Slagter vindt dat hij lang genoeg heeft gewacht en trekt er met Bakelants en Nicolas Roche van tussen. Zonder succes. Wanneer moet je wachten en wanneer niet. Rodriguez, de Spaanse klimgeit wacht tot later om zijn eerste plaats in het bergklassement te verstevigen, hij laat zich uit het peloton zakken om zijn krachten te sparen. Over een paar dagen levert een eerste doorkomst op de top van een berg veel meer punten op. Zo is wielrennen gokken en ook rekenen en wat een nog veel grotere renner zou Peter Sagan zijn als hij daarin bedrevener was. Hij wacht op Rogers en Kwiatkowski en zij wachten op hem en Gallopin wacht tot het moment dat Sagan zich laat aflossen, demarreert dan en wint.
Een zogenaamde overgangsetappe was het vandaag en dat is die van morgen ook. Het wachten is op de Alpen. Maar alles op zijn tijd.
dinsdag 15 juli 2014
TOURFLITS
Surfen op de rustdag
De aantrekkingskracht die de magische machine op mij heeft is groot, merk ik regelmatig. De wereld is binnen handbereik; tik een naam van een renner in en je kunt - al of niet op rijm - een levensloop voor hem maken. Van gele truidrager Vincenzo Nibali (Messina, 14 november 1984) tot en met rode lantaarndrager en eerste Chinese deelnemer aan de Tour de France Ji Cheng (Heilongjian, 15 juli 1987 gefeliciteerd). Vrijwel niets blijft onvermeld van de coureurs en ga maar eens op zoek naar een willekeurige stad op deze aardkloot en je weet binnen de kortste tijd alles over heden en verleden ervan; van het aantal inwoners van vijf jaar geleden tot aan de hoeveelheid putdeksels vandaag de dag. Zo weten we van Keulen en Aken al heel lang dat ze niet op één dag gebouwd zijn maar nu ook zo ongeveer hoeveel dagen er dan wél in zijn gaan zitten. Besançon, een vestingstad met een citadel en morgen de startplaats van de 11e etappe, is de geboorteplaats van Victor Hugo (Besançon, 26 februari 1802 – Parijs, 22 mei 1885) en Oyonnax, bekend om zijn plastic - industrie en kindvriendelijkheid heeft een schilder, Paul Collomb (1921 – 2010) voortgebracht. Nooit eerder van gehoord en nooit eerder iets van gezien. Tot vandaag. Er staat een aantal afbeeldingen van zijn werk op de magische machine, van schoon tot zeer schoon, en ook Centraal Museum Utrecht schijnt een en ander van de kunstenaar in bezit te hebben. Daar moest ik dus maar eens naar toe. Op een andere rustdag.
Surfen op de rustdag
De aantrekkingskracht die de magische machine op mij heeft is groot, merk ik regelmatig. De wereld is binnen handbereik; tik een naam van een renner in en je kunt - al of niet op rijm - een levensloop voor hem maken. Van gele truidrager Vincenzo Nibali (Messina, 14 november 1984) tot en met rode lantaarndrager en eerste Chinese deelnemer aan de Tour de France Ji Cheng (Heilongjian, 15 juli 1987 gefeliciteerd). Vrijwel niets blijft onvermeld van de coureurs en ga maar eens op zoek naar een willekeurige stad op deze aardkloot en je weet binnen de kortste tijd alles over heden en verleden ervan; van het aantal inwoners van vijf jaar geleden tot aan de hoeveelheid putdeksels vandaag de dag. Zo weten we van Keulen en Aken al heel lang dat ze niet op één dag gebouwd zijn maar nu ook zo ongeveer hoeveel dagen er dan wél in zijn gaan zitten. Besançon, een vestingstad met een citadel en morgen de startplaats van de 11e etappe, is de geboorteplaats van Victor Hugo (Besançon, 26 februari 1802 – Parijs, 22 mei 1885) en Oyonnax, bekend om zijn plastic - industrie en kindvriendelijkheid heeft een schilder, Paul Collomb (1921 – 2010) voortgebracht. Nooit eerder van gehoord en nooit eerder iets van gezien. Tot vandaag. Er staat een aantal afbeeldingen van zijn werk op de magische machine, van schoon tot zeer schoon, en ook Centraal Museum Utrecht schijnt een en ander van de kunstenaar in bezit te hebben. Daar moest ik dus maar eens naar toe. Op een andere rustdag.
maandag 14 juli 2014
TOURFLITS
Nolten en Nibali
De eerste was van vóór het schriftje. Zijn naam en zijn verrichtingen hoorde je via de radio naast die van Faanhof, Coppi en Bartali. Er waren naast de spaarzame beelden die de oudere jeugd in de bioscoop via het Polygoon Journaal kon zien, plakplaatjes van hem en zijn generatiegenoten, die zaten bij de kauwgum als ik het mij goed herinner. Jan Nolten eindigde in 1952 en ‘53 achtereenvolgens op de 13e en 14e plaats in het eindklassement van de Tour de France, won 2 etappes maar moest op 27- jarige leeftijd stoppen met wielrennen na een auto - ongeval. Het terrein van vandaag was ook het terrein van hem, de lange Limburger, die gisteren op 84 - jarige leeftijd overleed.
Vicente Nibali is van het heden; van het visuele tijdperk, het tijdperk van de meest uiteenlopende communicatiemiddelen waardoor je van minuut tot minuut op de hoogte kunt zijn van bijna alles wat er zich op onze planeet afspeelt. Alberto Contador, evenals Nibali vooraf één van de favorieten voor de eindzege in de Tour, had de deur van de auto waarin hij stapte nog niet achter zich dichtgetrokken of het klonk ‘abandon Contador’ in alle oortjes. Als Froome en Contador nog in koers zouden zijn zou Nibali er dan nu ook zo goed voor staan? En als Jan Nolten had kunnen beschikken over de technische hulpmiddelen van nu, had hij de etappe naar de Puy de Dôme in 1952 dan ook verloren van (of verkocht aan) Fausto Coppi? We zullen het nooit weten en zo hoort het ook.
Nolten en Nibali
De eerste was van vóór het schriftje. Zijn naam en zijn verrichtingen hoorde je via de radio naast die van Faanhof, Coppi en Bartali. Er waren naast de spaarzame beelden die de oudere jeugd in de bioscoop via het Polygoon Journaal kon zien, plakplaatjes van hem en zijn generatiegenoten, die zaten bij de kauwgum als ik het mij goed herinner. Jan Nolten eindigde in 1952 en ‘53 achtereenvolgens op de 13e en 14e plaats in het eindklassement van de Tour de France, won 2 etappes maar moest op 27- jarige leeftijd stoppen met wielrennen na een auto - ongeval. Het terrein van vandaag was ook het terrein van hem, de lange Limburger, die gisteren op 84 - jarige leeftijd overleed.
Vicente Nibali is van het heden; van het visuele tijdperk, het tijdperk van de meest uiteenlopende communicatiemiddelen waardoor je van minuut tot minuut op de hoogte kunt zijn van bijna alles wat er zich op onze planeet afspeelt. Alberto Contador, evenals Nibali vooraf één van de favorieten voor de eindzege in de Tour, had de deur van de auto waarin hij stapte nog niet achter zich dichtgetrokken of het klonk ‘abandon Contador’ in alle oortjes. Als Froome en Contador nog in koers zouden zijn zou Nibali er dan nu ook zo goed voor staan? En als Jan Nolten had kunnen beschikken over de technische hulpmiddelen van nu, had hij de etappe naar de Puy de Dôme in 1952 dan ook verloren van (of verkocht aan) Fausto Coppi? We zullen het nooit weten en zo hoort het ook.
zondag 13 juli 2014
TOURFLITS
Grand et Petit
Bergje op en bergje af maar het ene bergje is het andere bergje niet, dat geldt ook voor die welke deel uitmaken van de Vogezen. De Grand Ballon, de laatste berg in de etappe van vandaag is 1336 meter hoog en de Petit Ballon, de tweede van de maar liefst zeven bergen die de renners morgen over moeten, 1163 meter. Het verschil tussen Grand et Petit, is hier dus 173 meter. Maar waarom is de Grand Ballon in deze editie van de Tour de France een berg van de 3e categorie en is de Petit Ballon er een van de 1e categorie? Waarom wordt het kleine obstakel hier hoger aangeslagen? Dat heeft te maken met het parcours, het aantal kilometers en het gemiddelde stijgingspercentage. Voordat de renners vandaag tot besluit de Grand Ballon voor hun kiezen krijgen, fietsen ze over de voorlaatste berg, Le Markstein en zitten dan al op 1183 meter. Er moet nog 1,4 km. worden gefietst en 153 meter hoogte worden overbrugd. Aan de hand van deze cijfers is het gemiddelde stijgingspercentage - 8,6 procent - eenvoudig uit te rekenen. Het gemiddelde stijgingspercentage van de Petit Ballon is 8,1 procent maar de klim is 7, 9 km. langer. Daarom wordt hij hoger aangeslagen en is hij van de 1e categorie. Dat neemt overigens niet weg dat een berg van de 3e categorie op zekere dag aan kan voelen als eentje van de 1e. Om dichter bij huis te blijven: de Ouderijnsebrug kan soms meer pijn doen dan de Amerongse Berg.
Grand et Petit
Bergje op en bergje af maar het ene bergje is het andere bergje niet, dat geldt ook voor die welke deel uitmaken van de Vogezen. De Grand Ballon, de laatste berg in de etappe van vandaag is 1336 meter hoog en de Petit Ballon, de tweede van de maar liefst zeven bergen die de renners morgen over moeten, 1163 meter. Het verschil tussen Grand et Petit, is hier dus 173 meter. Maar waarom is de Grand Ballon in deze editie van de Tour de France een berg van de 3e categorie en is de Petit Ballon er een van de 1e categorie? Waarom wordt het kleine obstakel hier hoger aangeslagen? Dat heeft te maken met het parcours, het aantal kilometers en het gemiddelde stijgingspercentage. Voordat de renners vandaag tot besluit de Grand Ballon voor hun kiezen krijgen, fietsen ze over de voorlaatste berg, Le Markstein en zitten dan al op 1183 meter. Er moet nog 1,4 km. worden gefietst en 153 meter hoogte worden overbrugd. Aan de hand van deze cijfers is het gemiddelde stijgingspercentage - 8,6 procent - eenvoudig uit te rekenen. Het gemiddelde stijgingspercentage van de Petit Ballon is 8,1 procent maar de klim is 7, 9 km. langer. Daarom wordt hij hoger aangeslagen en is hij van de 1e categorie. Dat neemt overigens niet weg dat een berg van de 3e categorie op zekere dag aan kan voelen als eentje van de 1e. Om dichter bij huis te blijven: de Ouderijnsebrug kan soms meer pijn doen dan de Amerongse Berg.
vrijdag 11 juli 2014
TOURFLITS
Ondergronds
Meer dan 100 kilometer in de krijtrotsen uitgehouwen champagnekelders waarin meer dan 200 miljoen flessen champagne opgeslagen liggen….Wat een feest zou het zijn om het eerste deel van de etappe van vandaag ondergronds af te leggen. Het zou wat later worden, mogelijk nachtwerk en Parijs zou misschien verder dan ver zijn, maar steekt het dan op een dag? Nancy en Épernay zijn toch ook niet in één dag gebouwd?
Daar gaat hij, enkele tientallen meters onder de Avenue de Champagne, De Ondergrondse, Le Metro Extraordinaire. De treintjes van Greipel en Kittel en die van de klassementsrenners smelten samen, vormen één zigzaggend lint, één boemeltrein. Santé! Wat een leven! Als God in Frankrijk, wát je zegt en we nemen er nog een en wie de volgende fles het snelst achterover slaat, gilt de organisatie, want die is ook van het padje af, krijgt de bubbeltjestrui.
Ondergronds
Meer dan 100 kilometer in de krijtrotsen uitgehouwen champagnekelders waarin meer dan 200 miljoen flessen champagne opgeslagen liggen….Wat een feest zou het zijn om het eerste deel van de etappe van vandaag ondergronds af te leggen. Het zou wat later worden, mogelijk nachtwerk en Parijs zou misschien verder dan ver zijn, maar steekt het dan op een dag? Nancy en Épernay zijn toch ook niet in één dag gebouwd?
Daar gaat hij, enkele tientallen meters onder de Avenue de Champagne, De Ondergrondse, Le Metro Extraordinaire. De treintjes van Greipel en Kittel en die van de klassementsrenners smelten samen, vormen één zigzaggend lint, één boemeltrein. Santé! Wat een leven! Als God in Frankrijk, wát je zegt en we nemen er nog een en wie de volgende fles het snelst achterover slaat, gilt de organisatie, want die is ook van het padje af, krijgt de bubbeltjestrui.
woensdag 9 juli 2014
TOURFLITS
Zo groot als het hoofd van een kind
’…. De bovenkant is vierkant of iets langwerpig. De zijkanten lopen taps toe zodat de onderkant smaller is dan de bovenkant. Daardoor kunnen de stenen in hun zandbed gelegd worden zo dat de bovenkanten vrijwel tegen elkaar aansluiten.’ Jaja….’vrijwel’. Christian Prudhomme is wel goed maar niet gek. Alleen de kasseien van de oprit voor zijn buitenverblijf zijn fietsvriendelijk gelegd. ‘Fuck’! ‘Shit’! ‘Merde!’ ‘Puta!’ ‘Kut’! In alle talen wordt er gevloekt en gescholden. Heimwee naar Engeland in het peloton. Nu al. Ach, dat vriendelijke zacht glooiende landschap van Yorkshire….. Hier tussen Ieper en Arenburg waar in de Eerste Wereldoorlog tallozen het leven lieten, kan je de Tour verliezen en shit, het regent ook nog. Velen gaan op hun plaat, Froome zelfs drie keer en moet opgeven, deze pechvogels weten voor even niet meer waar ze zijn, roepen als Braziliaanse voetballers gisteren, om hun moeder. Kasseien, kinderhoofdjes. ‘Wie goed is lacht erom’zei Louis Caput lang geleden ‘maar hij die niet vooruitkomt telt die stenen’. Ook al zijn er op de valreep een paar stroken uitgehaald. Zoals ze er hier bij liggen zo zou wijlen Gerrie Knetemann, ooit ‘aardbolstoffeerder’, ze nooit hebben neergekwakt en voor Lieuwe Westra die er met gekneusde ribben overheen moet en eveneens stratenmaker was, gaat dat ook op, maar wat een werk verzet die gast vandaag voor zijn kopman, grote klasse en Lars Boom dan die als eerste over de meet dendert? Buitencategorie. Keigoed.
Zo groot als het hoofd van een kind
’…. De bovenkant is vierkant of iets langwerpig. De zijkanten lopen taps toe zodat de onderkant smaller is dan de bovenkant. Daardoor kunnen de stenen in hun zandbed gelegd worden zo dat de bovenkanten vrijwel tegen elkaar aansluiten.’ Jaja….’vrijwel’. Christian Prudhomme is wel goed maar niet gek. Alleen de kasseien van de oprit voor zijn buitenverblijf zijn fietsvriendelijk gelegd. ‘Fuck’! ‘Shit’! ‘Merde!’ ‘Puta!’ ‘Kut’! In alle talen wordt er gevloekt en gescholden. Heimwee naar Engeland in het peloton. Nu al. Ach, dat vriendelijke zacht glooiende landschap van Yorkshire….. Hier tussen Ieper en Arenburg waar in de Eerste Wereldoorlog tallozen het leven lieten, kan je de Tour verliezen en shit, het regent ook nog. Velen gaan op hun plaat, Froome zelfs drie keer en moet opgeven, deze pechvogels weten voor even niet meer waar ze zijn, roepen als Braziliaanse voetballers gisteren, om hun moeder. Kasseien, kinderhoofdjes. ‘Wie goed is lacht erom’zei Louis Caput lang geleden ‘maar hij die niet vooruitkomt telt die stenen’. Ook al zijn er op de valreep een paar stroken uitgehaald. Zoals ze er hier bij liggen zo zou wijlen Gerrie Knetemann, ooit ‘aardbolstoffeerder’, ze nooit hebben neergekwakt en voor Lieuwe Westra die er met gekneusde ribben overheen moet en eveneens stratenmaker was, gaat dat ook op, maar wat een werk verzet die gast vandaag voor zijn kopman, grote klasse en Lars Boom dan die als eerste over de meet dendert? Buitencategorie. Keigoed.
maandag 7 juli 2014
TOURFLITS
Vogezenbrokken
In een van de kraampjes op de markt van Oost - Souburg kwamen ze te pas kennelijk, lagen ze uitgestald. “Vogezenbrokken”, zei Annie. Ik lette even niet op, keek even naar andere Zeeuwse meisjes misschien, maar moest ogenblikkelijk aan de Tour denken, aan Le Grand Ballon, aan Gérardmer en aan Mulhouse. Wat zijn Vogezenbrokken, informeerde ik bij mijn reisleidster. “Honing” zei ze, “Borsthoning”, “Hakhoning” las ik later. op de magische machine. Het zoete goedje is er in zeven smaken; in eucalyptus, menthol, anijs, sinaasappel, citroen, kaneel en gember. Authentiek ambachtelijk, maar natuurlijk en bij elke bestelling een gratis bakje oranje hakhoning, belooft een leverancier. Vanzelfsprekend, met dank aan de Nederlandse voetbalhelden in Brazilië. Ik moet aan Allesandro Petacchie denken, de gentleman sprinter volgens Maarten Ducrot. Zou hij honing kunnen waarderen of is hij die in de eerste etappe in zijn wang gestoken is inmiddels allergisch voor alles van de bij? Zo is de Tour voor mij begonnen met Vogezenbrokken en hebben Kittel en Nibali inmiddels het zoet van de overwinning geproefd.
Vogezenbrokken
In een van de kraampjes op de markt van Oost - Souburg kwamen ze te pas kennelijk, lagen ze uitgestald. “Vogezenbrokken”, zei Annie. Ik lette even niet op, keek even naar andere Zeeuwse meisjes misschien, maar moest ogenblikkelijk aan de Tour denken, aan Le Grand Ballon, aan Gérardmer en aan Mulhouse. Wat zijn Vogezenbrokken, informeerde ik bij mijn reisleidster. “Honing” zei ze, “Borsthoning”, “Hakhoning” las ik later. op de magische machine. Het zoete goedje is er in zeven smaken; in eucalyptus, menthol, anijs, sinaasappel, citroen, kaneel en gember. Authentiek ambachtelijk, maar natuurlijk en bij elke bestelling een gratis bakje oranje hakhoning, belooft een leverancier. Vanzelfsprekend, met dank aan de Nederlandse voetbalhelden in Brazilië. Ik moet aan Allesandro Petacchie denken, de gentleman sprinter volgens Maarten Ducrot. Zou hij honing kunnen waarderen of is hij die in de eerste etappe in zijn wang gestoken is inmiddels allergisch voor alles van de bij? Zo is de Tour voor mij begonnen met Vogezenbrokken en hebben Kittel en Nibali inmiddels het zoet van de overwinning geproefd.
zaterdag 5 juli 2014
donderdag 3 juli 2014
dinsdag 1 juli 2014
Abonneren op:
Posts (Atom)