Onder de vogels

                        met

             MUS IN DE HAAG

Hij is moedig maar onzeker. Hij is nog maar net kuiken af, kleine groenling, en weet nog niet goed genoeg wat of hij wil.  Hij is te groen om nu al lijsttrekker te worden. Hij wil naar links maar stemt in met het lenteakkoord en gáát dus naar rechts en heeft daar dan weer spijt van…..Sappig sijsje is hem nu nog de baas, zoveel is duidelijk en dat is helemaal geen schande. Ik zou de kleine groenling willen zeggen: blijf gewoon nog even Kooilid, zonder meer en prepareer je. Jouw tijd komt nog en of daar in de toekomst een nieuwe progressieve partij, één waar de roodborstjes en de democratische merels deel van moeten uitmaken, van komt? Ach, de rood gesnavelde toekan wiens partij  inmiddels in de peilingen op dertig(!) zetels staat heeft ook al toenadering gezocht met de roodborstjes en 72 procent van hun aanhang wil regeren met de toekans terwijl 82 procent van de aanhang van de toekans wil regeren met de roodborstjes. Deze samenwerking heeft wellicht eerder kans van slagen dan  de nieuwe partij die kleine groenling voor ogen heeft. Maar misschien is hierbij de wens de vader van de gedachte. Het zou toch wat zijn, een socialistische vogelkast met een socialistische premier…. In Frankrijk is de toekan goed van start gegaan, hij zou zijn collega hier tot steun kunnen zijn binnen de Europese Unie. Kijk eens wat een immens groot land als Brazilië de afgelopen jaren heeft bereikt onder socialistische leiding. Ons kwikstaartje die in zwaar weer verkeert, moet er niet aan denken heeft hij gezegd en dat begrijp ik, maar ik wil er best even van dromen. Ja en dan is er nog die rechtszaak tegen het Europees noodfonds, van de weggelopen kuifmees, het is me wat, ik verwacht niet dat Eigen Vogels Eerst enige kans maakt om een besluit waar tweederde van de Tweede Kooi hun goedkeuring aan heeft gegeven, te kunnen uitstellen tot na de verkiezingen. We zullen het over een paar dagen weten. Zolang die ijdeltuit van een advocaat, goudhaantje, er een kruimeltje brood in ziet……maar niets is zeker. Ook de houdbaarheid van het lenteakkoord niet. Het is maar papier Pieter post! Over een kleine vier maanden weten we meer. Men verwacht een hete politieke zomer en dat lijkt me nodig ook. Het wordt namelijk een sportieve zomer……

,,Ze is toch niet ontslagen?” De vrouw aan de rand van Veldhuizen mist haar vaste postbezorgster. Ik stel haar gerust. Mijn collega is op vakantie en ik neem haar wijken waar.  Mevrouw weet wat het is om ontslagen te worden, wil ze maar zeggen en hoe moeilijk het is om vervolgens weer ergens aan de slag te komen. ,,Vooral als je zoals ik de vijftig bent gepasseerd”. Ze heeft diverse keren gesolliciteerd in de zorg maar steeds zonder succes. Een andere vrouw die ik even later spreek heeft juist bij de zorg ontslag genomen omdat dit werk voor haar te zwaar werd…. Zij informeert nu bij mij waar of ze moet zijn om postbezorgster te worden. Als ik de twee dames op hetzelfde moment zou hebben ontmoet, bedenk ik me, of als ik nog meer belangstelling had getoond, zou ik vandaag behalve een geweldige postbezorger  (..) misschien ook een succesvol intermediair zijn geweest.

Poes in katzwijm?

Aan de rand van Veldhuizen waar je ver kan kijken en de kikkers dichtbij zijn, waar zwaan nog op haar eieren zit en eend met haar jongen tevreden rondzwemt, waar emmertjes water in grote hoeveelheden klaar staan om de supersoakers mee te vullen waar kinderen die nog niet zo lang geleden op de schaats stonden met verhitte koppies in hun blote bastjes kwistig mee in de rondte spuiten, waar moeders in bikini voorbruinen en de postbezorger toe is aan nog maar eens een slokje water…. Aan de rand van Veldhuizen geniet men van de zomerse dagen. Wat een geschenk en wat zijn we toch rijk met onze seizoenen. Wat ruikt alles lekker - blauwe regen en seringen! – en wat een mooie mensen met stralende gezichten kom ik tegen.”Hè verdomme nog aan toe Pieter post”, zal je misschien zeggen lezer, maar wellicht druk je je krachtiger uit, “was er dan niet één rafelrandje aan deze dagen? Niet één smetje, niet één ergernisje? Heb je geen lekke band gehad, zat het papier niet door elkaar, plakte je hemd niet aan je lijf vast, gutste het zweet niet van je voorhoofd op je bril, ben je niet staande gehouden door Getuigen van Jehova……?”  En dan zeg ik: beste lezer, het is misschien allemaal gebeurd maar ik maak er geen letter aan vuil. 

Onder de vogels

                      met

                KOOLMEES

Bij het afleggen van de nodige kraambezoekjes ben ik achternichtje hierbij niet vergeten, Pieter post. Zes eitjes maar liefst, heeft ze gelegd waarvan er maar één niet is uitgekomen. Helaas was er ook een dood koolmeesje te betreuren, maar vier gezonde vogeltjes zagen dan toch maar het levenslicht en zijn inmiddels dus uitgevlogen en dat gebeurde allemaal in jouw achtertuin. Gefeliciteerd! Heb je het kastje goed schoongemaakt? Of heb je vrouwlief daar  voor op laten draaien? Maar weet je Pieter post, dat jij óók iets hebt bijgedragen aan het succes? Het moet jou bekend zijn; er ontgaat mij maar weinig. Ik was dus op kraamvisite, bekeek het jonge grut en was verrukt over het nieuwe leven, maar ik bewonderde natuurlijk ook de inrichting van de broedplaats en wat trof ik hierbij aan, naast het min of meer gebruikelijke? Baardhaar Pieter post, baardhaar……Van jou! Hoe voelen we ons nu? Ga niet naast je schoenen lopen maar laat, zeker in het broedseizoen, je sik voortaan steeds buiten trimmen, zou ik willen voorstellen en stop er nu niet onmiddellijk mee want er kan nog een tweede leg komen! Is dat afgesproken? Zo, en nu ga ik een poosje naar de dakgootdialogen van merel en merel zitten luisteren. Eens kijken wat of die twee vandaag te vertellen hebben. Gisteren ging het over hun ruzie met poes. De viervoeter levert ook nogal wat haar voor de diverse nesten maar met zijn rondhangen in de omgeving hiervan maakt hij zich minder populair. Verder hoop ik dat ze dat ene melancholieke wijsje weer eens laten horen, dat is al weer even geleden. Het schijnt uit de Balkan te komen, en weet je; ik slaap er zo goed op. Merel en merel zingen het met gevoel en alle vogels hebben er iets mee. Behalve kraai.Die vindt het een “kutnummer”.                

“De problemen bij de implementatie van de nieuwe processen hebben geleid tot een tijdelijke vertraging van de verdere uitrol……” Juist. Aan het woord is de eerste Nederlandse vrouw die CEO is van een AEX – bedrijf, oftewel Herna Verhagen, CEO ( chief executive officer) en voorzitter van de raad van bestuur van PostNL. Deze topfunctie is haar van harte gegund maar ook zij bedient zich dus van het jargon dat mij met jeuk tot achter mijn schouderbladen onmiddellijk doet verlangen naar de straat. Misschien ben ik daarom wel postbezorger. In mijn nieuwe werkkleding kom ik in Vleuten aan en onmiddellijk zie ik de jaloerse blikken bij twee van mijn vrouwelijke collega’s én komen ze met hun commentaar: ,,Hééééé mot je die ouwe zien, die heb al een nieuw jassie….en wáárom hebben wij die nog niet?!” Dat bedoel ik. Wellicht heeft het te maken met die “tijdelijke vertraging van de verdere uitrol”, wie zal het zeggen, maar hier, waar de rauwe straattaal wordt gesproken, voel ik me meer thuis dan bij de ‘implementaties”, de “doorgroeimogelijkheden”en de“terugkoppelingen”. Natuurlijk ben ik niet te beroerd het - deels  gespeelde - onbehagen bij de dames nog wat te laten voortduren en zelfs wat groter te maken en show ik uitgebreid, mét pirouettes en silly walk, de nieuwe postmode en ga hiermee door totdat iedereen het leuk vindt. Het zonnetje schijnt, het papier knispert. En de jeuk achter mijn schouderbladen? Die is verdwenen.

Drie dagen geleden; oorlog tussen hemel en aarde waarbij het aardse zich met al haar armen in de lucht lijkt over te geven. In alle haast heb ik de aanslag op de lens van mijn fototoestel niet weg weten te poetsen.

Laat de boel de boel en kom aan mijn boezem…. Ze is onweerstaanbaar en fluistert me in om de fiets met het papier voor even aan de kant te zetten. Ze smaakt naar kersen en draagt de geur van seringen na een zachte regen. Ik zet me tussen het fluitenkruid, adem diep in en rustig weer uit. Geniet van me zegt ze en neem de tijd. Vergaap je voor even en vermaak je wat langer. Zolang jij oog hebt sta ik er voor in dat alles aan mij jou genoegen verschaft en als je straks wat later bent met de post en er thuis met het eten wordt gewacht, zullen weinigen dit jou euvel duiden, want velen vallen op mei….

Onder de vogels

                          met

              MUS IN DE HAAG

Je vliegt met ze mee tot aan de rand van de vijver en het dak van het paleis, maar uiteindelijk moet je ze loslaten en toekijken hoe de één nog een afscheidsrondje vliegt en poept op het hoofd van de koning op zijn paard en de ander neerstrijkt op Jantje’s mandje. Dag, mijn lieve musjes en vlieg nog eens aan. Zo gaat het, Pieter post, en zo zal het altijd blijven gaan. Al bij al is het stil aan het Bomenhof waar de vogelkast in stukken demissionair in een hoek ligt. Eindelijk is er een geldige reden om niets meer te doen. Hoe heeft het zo mis kunnen gaan, vragen sommigen zich nog altijd af. Vogel dat maar eens uit en doe je voordeel er mee in de toekomst, zou ik zeggen. Intussen zijn verschillende partijen tóch op hun manier druk met het kiezen van een nieuwe lijntrekker…herstel, een nieuwe lijsttrekker, iets dat er met name bij de appelvinken weer op zijn janboerenfluitjes aan toegaat.Verder hakketakken  kuifmees en kwikstaart vrolijk voort en weten we ondertussen dat de twee vóór de val van het kastje ook een aantal keren als kemphanen tegenover elkaar hebben gestaan. Vooral kuifmees heeft het daarbij moeten ontgelden, schijnt het. Onder het verenkleed van kwikstaart tikt het hartje van een roofvogel. Zo zie je maar weer; niets is wat het lijkt! Alhoewel; waarschijnlijk is specht de  uitzondering. Ik begon dit stukje door melding te maken van het uitvliegen van mijn kindjes maar ik heb nog met geen woord gerept over Tweede Kooivoorzitter specht die ons gaat verlaten. Als in jullie mensenwereld na een voetbalwedstrijd alleen in positieve zin over de scheidsrechter wordt gesproken, dan is de wedstrijd allerminst aantrekkelijk geweest. Precies zó is het al een paar jaren achtereen in de Tweede Kooi. Als de leiding uitblinkt is dat een veeg teken voor de spelers. Overigens ben ik van mening dat ook bij een competente Kooi niemand een voorzitter als specht had kunnen VERBE(E)Teren. Vriendelijk,nauwgezet, beschaafd en met gevoel voor humor. Zo zal ik haar herinneren. En hiermee sluit ik deze ,,vergadering”.       

Je moest eens weten wat er achter al die brievenbussen schuilgaat, zei de pedicure mij onderlaatst nog en ja, achter de brievenbus op nummer 68 is er een vrouw “het huis uitgetrapt” zegt een collega en of ik de post die aan het slachtoffer is gericht er tussenuit wil vissen. Verder hoef ik niets te weten en meer wordt me ook niet verteld. Leven doen we voor de eerste keer en samenleven ook.Ieder huwelijk dat ouder is dan een week kent gronden van twijfel, zegt Robert Andersen en hij maakt zijn aforisme af met: de kunst is het vinden van gronden om bijeen te blijven. Is er nog een mooie over “scheiden”? Yvan Audouard heeft er dit over gezegd: Een geslaagde scheiding vereist de kwaliteiten die je nodig had om je huwelijk te doen slagen. Het papier is geduldig en op de zoekmachine kan je van alles vinden en weet men zijn weetje….. Het zal de vrouw van nummer 68  die het huis is uitgetrapt – In het huwelijk van schoppen en harten is ruzie troef, zegt Alec Beaufish – waarschijnlijk allemaal een worst wezen. 

Het is alsof het over een raket gaat; er is een hitteschild onderweg. Maar het is te doen om een nog ontbrekend onderdeel van de nieuwe keuken. Bij gebruik van de oven wordt de lade daaronder gloeiend heet…..en hoe is het met mijn postfiets? Daar is de fietsendokter mee bezig. Het achterwiel loopt aan, de ketting staat op breken en er zit een gat in het spatbord. Het is allemaal begonnen met de bladgroenkorrel natuurlijk en de oerplant…..How to Grow a Planet; van de week zag ik de eerste aflevering van de documentairereeks over het prille begin van onze planeet. De uitstoot van het groen, daar leven wij van, maar we moeten zélf ademhalen. BIJNA ademloos heb ik er naar zitten kijken. Och, misschien is er vroeger op school ooit wel een keer aandacht aan besteed hoor, aan zuurstof en aan koolstofdioxide, aan fotosynthese en aan de degenkrab, maar waarschijnlijk niet door mij. De fietsenmaker zegt: er is nog wel wat aan te sleutelen. Of aan bij te spijkeren, zeg ik. Maar je moet de ketting wat vaker invetten, Pieter post! En regelmatig de moeren aandraaien en je banden op spanning houden. Wat een instructies en een informatie denk ik, en dat in mijn vrije week. Straks moet ík nog een hitteschild. Voor mijn hoofd!    

Onder de vogels

                         met                       

                  KOOLMEES              


Veren in bipsen steken daar zijn wij geen voorstander van Pieter post, maar een pluimpje op de hoed van de vogelbescherming aanbrengen, dat doe ik deze week met alle plezier. Heb jij al een vogel geadopteerd? Vanaf 15euro, of hoe noemen jullie die dingen, kan iedereen meehelpen ons leven voor nu en later te waarborgen en te veraangenamen. Kijk op Vogelbescherming Nederland, op de magische machine zoals jij dat noemt. Voor veel vogelsoorten zijn er werkgroepen in touw, ook voor mij, maar er zijn altijd vogels die meer aandacht nodig hebben. Zo moet ik van ijsvogel – dat is er één van -  de complimenten overbrengen aan IJsvogelwerkgroep Gooi en Vechtstreek, die in Noord Holland de aanleg van enkele honderden ijsvogelwanden heeft gerealiseerd Deze provincie is koploper met de meeste ijsvogelbroedparen! Werkgroep Slechtvalk Nederland gaat de komende 2 jaar in totaal 12 nestkasten plaatsen om de broedresultaten te bevorderen. Slechtvalk die een vaste broedvogel is geworden in dit land, bouwt namelijk zelf geen nesten. De vele kraaiennesten in hoogspanningsmasten zijn steeds te oud om nog een heel broedseizoen in takt te blijven en op de meeste gebouwen zijn de mogelijkheden er niet of nauwelijks. Wél op het Utrechtse provinciehuis trouwens. Ik heb begrepen dat er daar door de geboorte van een slechtvalkjong nu helemaal niet meer wordt gewerkt…. Gedeputeerde Staten hebben besloten een webcam in de nestkast te plaatsen zodat volgend seizoen heel Utrecht de familie slechtvalk kan volgen, zo staat er in de krant. Je kunt nu overigens via internet al dag en nacht genieten van een slechtvalkfamilie in Brussel. Talloze mensen volgen iedere beweging van de beesten in de St. Michiels – en St. Goedelekathedraal en velen hoor ik, hebben aan de voet van de toren aldaar inmiddels een stijve nek opgelopen van het almaar naar boven staren. Weet je trouwens Pieter post, dat de ooievaars weer op het gemeentehuis van Gennep zijn neergestreken? Daar was je vorig jaar toch zo druk mee? Wat is er toch veel te zien hè? Bekijk ook de bewegende beelden die er zijn van merel, steenuil, oehoe, ijsvogel, boerenzwaluw, grauwe kiekendief en nog veel meer. En ook die van mij natuurlijk. Kijk op Beleef de Lente van Vogelbescherming Nederland. Tot over 14 dagen.        

Ik dacht: ik wacht tot middernacht en als ze dan niet komen…….maak ik er geen WOORD aan vuil. (Soms hebben woorden late dienst en laten ze je zitten, lezer, laten ze je een blauwtje lopen.) Wat heb je vandaag beleefd, Pieter post? (Daar komen ze…..zal ik?, lezer?) Ik heb jullie gebruikt vandaag maar niet goed genoeg naar mijn zin. Ik ben heerlijk een weekje vrij maar het schrijven wilde niet vlotten. Dát heb ik beleefd, maar nu jullie er toch zijn; ik zag een kraai op het dak van de schuur en die kraai sopte een korst brood in het water. Ja er staat water op die schuur. Hij sopte dat brood en worstelde ermee. Kort hierna, kraai was vertrokken, zag ik poes. Zij zat zich te wassen en onderbrak deze activiteit abrupt. Ze keek - met haar tongetje nog uit haar bek en haar pootje opgeheven - naar het vogelkastje en zal de jonge koolmeesjes hebben gehoord. En toen….kreeg ik de slogan voor hij van de ponyclub onder ogen; “Eerlijk Helder Henk” en dacht: daar moet je toch maar opkomen…..

   

23 april 2011  Groesbeek - Afferden

Het is een oud prentje waar de vooruitgang aan geknabbeld heeft. Een decor waarin zomaar  de schillenboer kan verschijnen met zijn goedig paard en gammele wagen en de melkboer met zijn flessenmelk en gortenpap. Mogelijk volgt dan ook de marskramer nog, leurend met kammen en borstels, stopsajet en ansichtkaarten van ,,Ons Indië”…. Nostalgie; het kleeft hier aan de gevels en de stoeptegels en aan bijna alles waar mijn oog op valt. Achter het Spoor is ontstaan in de jaren veertig van de vorige eeuw en verder ontwikkeld in de jaren vijftig. In die tijd werd er nog tweemaal daags post bezorgd…. “Het historische geweten van Vleuterweide” wordt het wel genoemd. Niet door mij. Achter het Spoor is de roestkleurige hond die moeizaam een plasje pleegt tegen de oude eik. De wijk is groen; liguster is gewild, onkruid gewenst, van tuinarchitecten wordt geen gebruik gemaakt maar alles past. Er zijn mensen die  hier hun hele leven al wonen en ik kan me daar iets bij voorstellen. Achter het Spoor; het oude jasje waar je moeilijk afstand van doet.    

Onder de vogels

                       met

            MUS IN DE HAAG

Even rust aan het Bomenhof, Pieter post, na de drukte van de laatste weken. De Tweede Kooi is met reces en mijn vijf nakomelingen klein en kaal, wachten nog wat en doen krachten op om strakjes uit te vliegen en later in het jaar voor de eerste keer naar de stembus te gaan. De oudste weet nu al welk vogelhokje hij gaat aankruisen….Geïnspireerd door het succes van de groenlingen – op de natuur gaat minder worden bezuinigd – gaat hij voor die partij. Je moet hem eens horen bazelen….Ik vrees dat hij later de politiek ingaat. Nu al is hij benaderd  om mee te schrijven aan het verkiezingsprogramma! Zie maar eens naar zijn eerste tekst: “ZIJN WIJ VOGELS – ZO DIVERS VAN PLUIMAGE – NIET ALLEN GROENLINGEN?” Zeg nu zelf, Pieter post, wat een retoriek….. en dat is nog maar het begin. Ik krijg er gewoon  kippenvel van. Het zal toch niet? Mijn kind kleine mus, een vogelmenner, een demagoog…. Maar kom, laat ik niet te hard en al te somber van stapel lopen en vertrouwen hebben in zoonlief. Gelukkig houdt hij zich niet bezig met Eigen Vogels Eerst, dat is al een hele geruststelling. Maar pas op, laten we de kuifmees en consorten nog niet afschrijven en ook de roodborstjes niet. Politiek is nu eenmaal een merkwaardige sport en de kiezer wispelturig. Ik, mus in de haag, kan het weten helaas. Het was trouwens een mooi geluid. Natuurlijk gaat er voor ons vogels niets boven het kraken van eierschaal en het piepen van jongen maar het geluid van het uit elkaar vallen van een krakkemikkige vogelkast is me even lief als de zangkunsten van nachtegaal. Alleen zonde van de tijd natuurlijk, want die zelfde krakkemikkige vogelkast heeft niets dan windeieren opgeleverd. Vogels paaien met “je mag hier harder vliegen dan daar…” en verder maar wat kakelen en krassen dat is nogal magertjes, vindt je niet? Ieder vogeltje zingt zoals het gebekt is maar een bek opzetten is nog geen zingen zeg ik altijd maar.                    

Veelbelovend is de lente en veel gevend! Goed, er staat een beetje wind en het regent eens wat, maar welk (nieuw) leven kan zonder vocht? Links en rechts worden jasjes uitgetrokken en flesjes met water tussen de papierbundels gewurmd. Klaas verwent de uitzendkrachten zelfs met koffie zodat ook de nieuwkomers energiek op pad gaan. Kortom: alles lijkt mee te zitten en toch is er iets wat me langzaamaan in slaap doet sukkelen. Heb je dat ook wel eens, lezer? Onderweg? Laat je dan niet foppen en doe als de wielrenner in Mysterieuze krachten in de sport van Joris van den Berg en ga bijtijds van het gladde asfalt af en fiets verder via het klinkerpad en hóór: de fietsbanden beginnen te zingen! Meestal is het iets kleins (nee geen pilletje), dat je moet aanwenden om wakker te blijven. De mens is vindingrijk, dat is een geluk, juist ook tijdens saaie werkzaamheden. Ik ga straks een poosje op mijn handen lopen denk ik, met de post tussen mijn tenen…..