Na eerst nog de poezenfluisteraar te hebben geraadpleegd weet ik het nu zeker....Ook poes, die overal thuis is maar niet in de tuin mag poepen, maakt zich op voor Koninginnedag.

De deur staat wijd open maar dat weerhoudt de kleine jongen die ik de post in handen heb gegeven er niet van het papier door de brievenbus te wurmen, precies zoals de postbode dat pleegt te doen als de deur dichtzit. Het is een grappig gezicht en onwillekeurig moet ik hierbij aan broer Theo denken en aan zijn act met de toegangsdeuren op zijn werk. Die toegang bestaat uit een grote schuifdeur die aan het begin van de werkdag altijd uitnodigend openstaat en een klein deurtje er pal naast waardoorheen je in dezelfde ruimte uitkomt. Maar dat deurtje zit meestal dicht… Voel je hem aankomen, lezer? En zie je Theo aankomen op zijn fiets? Wetend dat zijn collega’s vanuit de kantine, waar eerst koffie wordt gedronken voordat men aan de slag gaat, uitzien op de entree? Zo zorgt hij iedere morgen voor een stukje entertainment want neem van mij aan dat hij ook maar niet één ochtend "gewoon" zoals de anderen, door het grote gapende gat naar binnen fietst maar eerst het kleine deurtje opent om zich vervolgens met zijn rijwiel door die veel kleinere opening naar binnen te wringen. Ik maak me sterk of hij zal inmiddels alle grote en kleine varianten die er op dit thema mogelijk zijn, hebben toegepast. En waarom? Omdat zijn collega’s het iedere ochtend van hem verwachten – "hoe zal hij vandaag weer binnenkomen?" – en Theo graag aan deze verwachting voldoet. Omdat ook hij weet dat een lach –of hij nu bewust door hem ontfutseld wordt of onbewust door de kleine jongen bij de brievenbus – voor ontspanning zorgt en voor een goed begin van een nieuwe dag.

Onder de vogels                       

                       met

                KOOLMEES                                                        

 Ik had hier vandaag met alle liefde mijn plekje afgestaan aan mus, Pieter post, gezien de gebeurtenissen in de haag maar mus is druk met de kleintjes, want er zijn vijf kleine musjes geboren aan het Bomenhof en allen maken het goed! Wat een mooi nieuws hè? En wat te zeggen van het succes van de stichting Wakker Dier? We kunnen het niet toeschrijven aan ons kritische stukje van twee weken geleden, dat zou te ver voeren, maar frappant is wel dat kort na ons bericht deze stichting Unilever zover kreeg dat de voedselgigant binnen afzienbare tijd de geforceerd vetgemeste vleeskip in de ban doet. Ook weer goed nieuws dus. Is jou trouwens opgevallen dat de kauwen de laatste weken juist iets rechter lopen en zwieriger rondvliegen dan voorheen? Nu de jeugdfilm Kauwboy zo’n succes is en al meerdere keren werd bekroond, wanen zij zich allemaal een beetje filmster, vermoed ik. Het doet me weer denken aan destijds, toen de wereld zo’n beetje op zijn kop stond naar aanleiding van de speelfilm The Birds van… was het niet Hitchcock? Wat een angst was er toen bij de mens voor ons vogels. Zelfs de kleintjes onder ons hebben daar nog een poosje last van gehad. Gelukkig is die angst weer betrekkelijk snel omgeslagen naar liefde en zorg en dat is nodig omdat we daar allemaal beter van worden.Toch? Je vertelde me over een schip dat op weg was naar Tristan da Cunha, de meest afgelegen plek ter wereld. Een van de opvarenden had zich verheugd op die ene albatros, de tristanalbatros, klopt dat? Die wilde hij graag zien, maar door pech met het vaartuig gaat het er niet van komen. Heb ik dat goed begrepen? Enfin, mensen die een wereldreis maken omdat ze één van de grootste vogels die wij kennen willen zien, dat zegt wat en die mensen zullen zeker ook bezorgd zijn omdat zij ook op de hoogte zullen zijn van het feit dat 19 van de 21 albatrossoorten met uitsterven worden bedreigd. Wanneer de mens maar enthousiast genoeg is moet dit voorkomen kunnen worden! Mogelijk zal het kolibrie een zorg zijn. Deze kleine zenuwlijder zag ooit de imposante albatros overvliegen en was vervolgens geruime tijd van de kaart. Toen hij zijn stem eindelijk weer liet horen en hem gevraagd werd wat of hij van de vogel vond, sprak hij de legendarische woorden: dat was geen vogel, maar een vliegtuig.

         

Ik ben hier graag en vertraag mijn tempo. De boerensloot, het hek met het touw en daarachter het weiland. Een eendenpaar kiest het luchtruim, een kievit roept “kievit”, in de verte broedt een zwaan. Staan blijven, Pieter post, even blijven staan. Of zitten? Waarom niet even gaan zitten, in de berm, tegen een boom en je broodje met kaas eten. Ik zou voor even ook wel vogel willen zijn. Een scholekster of een kievit en dan zomaar wat rondvliegen. Misschien naar het kasteel en terug maar dan wel in cirkels en niet zonder zo nu en dan even te zweeeeeeeeven en naar beneden te kijken. Ik vlieg al en alles wordt kleiner en kleiner! Huizen, bomen, auto’s….  Ik zie een piepklein oranje fietsje met drie piepkleine oranje tasjes. Daar kan nooit veel papier in zitten…. dus maak ik nog maar een paar rondjes. Werken in Vleuten, lezer? Dat wordt almaar leuker! Ik houd je op de hoogte……

Jij fietst ook wat af, zegt de één en de ander heeft het over een hulpmotortje dat ik zou moeten aanschaffen. Maar zo hulpbehoevend ben ik nog niet en bovendien is het mijn eer te na. Brommen doe ik zelf wel als er iets te brommen valt. Iemand vraagt me naar de Paradijstuinen, dat is een ander geluid. De mens mag dan volgens een oud verhaal uit het paradijs zijn verjaagd maar in de Paradijstuinen zijn er weer soortgenoten neergestreken. Het is verderop meneer, waar ooit het sportpark was gelegen. Fletiomare. West welteverstaan.  Als u goed luistert hoort u de stemmen van dikke Piet en van Jan, Eef, Gert, Ben, Jaques, Wim, Ed, Cees en al die anderen opklinken. Ja, een thuiswedstrijd. Ach, kon ik nog maar één keer een corner nemen of een vrije trap. Dat zou me nog wel lukken. Het was een mooie tijd. Paradijselijk misschien wel.  

Onder de vogels

                           met

                          

                MUS IN DE HAAG

          

De kwikstaartjes en de Christen Democratische Appelvinken lopen op eieren om de Turkse tortelduif gunstig te stemmen. Als ze maar niet op mijn eieren lopen! Het is allemaal om het vreten te doen, Pieter post. Als het daarom draait wordt ieder levend wezen vroeg of laat behaagziek en meer dan dat. Want wie gaat slapen zonder te hebben gegeten staat op zonder te hebben geslapen. Is dat niet een Jiddische wijsheid? Tjonge, straks raken we nog aan de bedelstaf en doen we geen oog meer dicht….Wat zijn we menigmaal toch een bange en bijna dode vogeltjes. Hoe zal het intussen in het kwartelhuis zijn , in de witte volière? Daar lopen ze waarschijnlijk ook achteruit en op eieren. Men heeft dus de prent in het Rijksmuseum waarop een Koran en een toiletpot is te zien niet weggehaald, dat mankeerde er nog maar aan.En ook niet op de brandstapel gegooid. Maar het Rijksmuseum “onderschrijft de betekenis van de tekening niet”. Als de Turkse tortelduif dat maar weet! Gut, ik zie zo’n LIBERAAL ambtenaartje, zo’n kwikstaartje al rondscharrelen in het museum. Hij komt er misschien van zijn levensdagen niet, maar omdat tortelduif op bezoek komt is hij er op uitgestuurd en neemt overal nauwkeurig kennis van en maakt zo nu en dan driftig aantekeningen. Zit daar niet een vlieg in de melk van Het Melkmeisje? En is die vlieg niet van Turkse komaf? En ziet hij het nu goed? Kijkt die Turkse vlieg scheel? Even een aantekening van maken…. En “Het drijvend veertje” van Melchior d’Hondecoeter? Hangt dat hier ook? Het schilderij met de vogels? Staat daar niet een wilde eend op die eigenlijk meer lijkt op een gemankeerde Turkse tortelduif? Oei, oei, oei! Wat heeft hij toch een verantwoordelijke taak. Weet je Pieter post, nu ik hier zo rustig op mijn eieren zit te broeden, houdt deze kwestie mij al weer een poosje bezig en vraag ik me af: zijn wij vrije vogels of zijn we misschien toch gekooid?  

Akkoord; het kost wat, maar dan heb je ook wat. De wijk ten noorden van het winkelcentrum Vleuterweide is in alle opzichten een fijne wijk. Zelfs voor postbezorgers. Hier kan je zonder te struikelen over auto’s, stoeptegels, hekjes en andere obstakels zonder moeite tot aan de voordeur geraken waarin de uitsparingen voor het papier ook nog eens op de goede hoogte zijn aangebracht. Een kind kan de was doen. Nu het postbedrijf nog…In de media staat PostNL er de laatste dagen weer gekleurd op en dat is allemaal nog tot daaraan toe, maar wij in onze apenpakjes worden onderweg meer en meer op en over het dagelijkse gestuntel  aangesproken. Gisteren trof ik voor de verandering een tas met papier aan die in Bemmel was beland maar twee dagen eerder in Vleuten had moeten staan en op dezelfde dag ook bezorgd had dienen te zijn. Enfin, het laatste bericht is dat PostNL de reorganisatie tijdelijk gaat stilleggen. Maar inschattingsfouten liggen daar niet aan ten grondslag, volgens Werner van Bastelaar van het postbedrijf voor NOS Radio. Want nee; “de praktijk was weerbarstiger…” Desgevraagd deelde deze meneer ook mee dat er bij het personeel geen sprake van leedvermaak is over de voorlopig mislukte reorganisatie en dat de werknemers nog altijd trots zijn op het postbedrijf. Zal ik dan op mijn beurt de vrijheid nemen om daar ZELF op te antwoorden meneer Van Bastelaar? Omdat ook hier ”de praktijk weerbarstiger”is? Want JA ik heb leedvermaak en NEE ik ben niet trots op het postbedrijf. Gek hè?     

We zijn er blij mee! Het laatste kiekje van een drieluik. Er is nog tegel-en schilderwerk te verrichten en een aanrechtblad op komst, maar dan is de keukenklus geklaard.

Ach, wat is dat toch fijn op z’n tijd; we hebben gevloekt en gescholden maar vooral ook héél hard gelachen. Als pubers. Ook nu ik dit stukje tik moet ik weer lachen. Majorrrrrie met de rollende R en het Utrechtse accent die al het papier op straat gooide om het daar opnieuw te sorteren... Wat kan je met meiden toch vaak een lol hebben. De rechter had dus uitspraak gedaan en het postbedrijf mocht de Logistieke Grondvorm ( GRONDVORM! Ha ha ha ha ) van het Marktgericht Bedrijfsmodel invoeren. De logistieke Grondvorm van het MGBM! Het is de voorzitter van OR Productie in zijn jaarverslag van 2011( boekje met zwarte omslag…) ook niet ontgaan dat alles om bezuinigingen en kostenbesparingen draait. Tegelijkertijd bereikte ook hem de berichten over de beloningen van de Raad van Bestuur…...Maar diezelfde Raad, de deugnieten in driedelig, heeft die ook zo gelachen? Vast niet.  

Onder de vogels

                         met

                  KOOLMEES

 Je vraagt of het mij wat doet dat er na griel, hop, kwak en goudplevier straks ook geen korhoen meer leeft in dit land? Zal ik het je eerlijk zeggen? Het komt misschien hard over bij jullie mensen, maar ik zal er geen zaadje of rupsje minder om eten. Ik zeg: het is aan jullie. Jullie zijn mens en jullie weten van rode lijstjes en dodenlijstjes. Natuurlijk ben ik op de hoogte, maar ik kan er niets aan veranderen. De mens wel. Zo kakelen jullie ook over de bio - industrie. Heb je nog kip gegeten met de paasdagen en hoeveel eieren heb je genuttigd? En wát voor kip en wát voor eieren? In jullie mensenwereld is er een Partij voor de Dieren, zet die nog zoden aan de dijk? En hoe staat het met de Dierenbescherming? En de Vogelbescherming? En de stichting Wakker Dier? Steun je die nog een beetje? Ik ben in menige kippenschuur geweest, ik heb het nu over schuren waarin vleeskippen worden gehouden. Weet je waar die dieren op lopen? ALS ze al lopen en niet door hun poten zakken van ellende? OP ELKAAR! Jullie hebben daar vast filmpjes over gemaakt. Bekijk die maar eens en huiver. En is het niet zo dat de mens gek van cijfertjes is? Kom ermee voor de dag Pieter post, pluk ze van je magische machine, of zal ik ze voor mijn rekening nemen? Je weet, mij moet je de ruimte geven maar hoeveel ruimte heeft een kip? Een batterijkip ( het woord alleen al… ) heeft die nauwelijks. Kan je het je voorstellen? 23 Kippen op één vierkante meter? Vleeskippen gaan na 42 dagen i.p.v. 80 dagen te hebben ,,geleefd” naar de slacht. Een half miljoen kippen per dag in deze streek halen die 42 dagen niet eens en leggen nóg eerder het loodje. Lang leve de bio-industrie! Wat zei die boomchirurg vorige week ook weer, bij mus in de haag? Juist. “Door het economisch denken raken we de ziel van het leven kwijt en keuren immoraliteit goed”. Wordt geen fanaat Pieter post, op je oude dag, fanatisme verblindt, maar blijf wakker en doe iets.Verval niet in lethargie. En o ja, wel moge het je bekomen nog.    

“Salvetes Difficultates” staat er op zijn grafsteen. “Welkom gij Moeilijkheden”. Hoe vaak worden wij niet door ons brein verrast, want juist nu er zich niet één moeilijkheid aandient moet ik aan het levensmotto van Jan van Seumeren denken. De zon schijnt, alles gaat me voor de wind, er is geen vuiltje aan de lucht, de hoeveelheid papier is te overzien en het ligt nog op volgorde ook en toch word ik overvallen door “Welkom gij Moeilijkheden”. Het is me een even groot raadsel als het gegeven dat jaarlijks talloze mensen het leuk vinden om op tweede paasdag de meubelboulevard te bezoeken. Vandaag is het geen straf om postbode te zijn. Op een dag als deze zie ik dit baantje weer als “betaald sporten”. Op mijn verzoek gooit één van de jongens die wat met een bal lummelt deze op mijn hoofd, bovenhands nog wel, en ik kop het speeltuig strak in zijn handen terug. En nóg maar een keer dan, om het af te leren. Nee, dit zijn geen moeilijkheden. Maar als ze zich weer voor zullen doen, zal ik ze dan welkom kunnen heten?   

                                                      

De droogmachine droogt het verse stucwerk in de keuken. Het monotone gebrom van het monster prikkelt onze fantasie. We zijn aan  boord van een plezierboot. Waar varen we naar toe? Naar Spanje? Portugal? Naar Paaseiland? Maar  dan....slaat de motor af. Midden op zee! Ik heb een gloeiende hekel aan kapotte machines. Maar er is een nieuwe inmiddels, een ander schip en het maakt nog meer lawaai. We zijn opgepikt door een olietanker.

Veelal gele paasversieringen op mijn (hazen) pad; eieren, linten, bloemen en ja, hazen! Ik moet denken aan de vrouw van één van mijn vroegere werkgevers. Ze zei het steeds weer, op één van de dagen voor Pasen: “Ik word altijd zo blij in deze tijd”. Bij het inrichten van de etalages schakelde zij zich in deze periode nadrukkelijk in en kwam met frisse ideeën. Behang, verf en aanverwante artikelen, veelal in gele en lentegroene tinten, werden bijeengescharreld en kregen een uitgekiende plek. Zo waren haar bijdragen ieder jaar weer de krenten in de pap. Als alles na veel wikken en wegen geklaard was, liep ze naar buiten om het resultaat te aanschouwen. Vaak klapte ze dan vervuld van genoegen in haar handen. Het was weer gelukt. Rond Pasen was Martha op haar paasbest. En inspirerend dus, tot op de dag van vandaag.     

Onder de vogels
                        met

           MUS IN DE HAAG

Bekaf van het vliegen tussen de Tweede Kooi en het Kwartelhuis - de witte volière - zijn we in afwachting van het grote kortwieken of kortvleugelen, zoals sommige vogels zeggen. De vleugelspelers die hier over gaan, houden allen hun snavel als hen vragen worden gesteld over hun vorderingen. Steeds als ik neerstrijk tot bij hun broedplaats vraag ik me af of ik niet beter  aan het Bomenhof had kunnen blijven. Intussen heeft zich een ruime Kooimeerderheid achter de mening van merel geschaard voor wat betreft het Polenmeldpunt. “Door dit meldpunt wordt een hele zwerm spreeuwen onnodig beledigd”, zegt de fractieleider van ’s Avonds een Merel ’s Ochtends een Merel. Maar hoe wordt met de motie van hem omgesprongen? Premier kwikstaart moet “zijn knopen tellen en zijn politiek kompas bijstellen” zegt merel maar in tellen is de almaar goedlachse kwikstaart geen uitblinker, dat weten we, en wat zijn kompas bijstellen betreft, dat doet ons het ergste vrezen. Maar denk nu niet dat wij vogels onze riedeltjes niet meer fluiten Pieter post, en jij moet dat zeker ook blijven doen al moet ik zeggen dat ,,jouw” postbedrijf misschien wel het schoolvoorbeeld is van een onderneming zonder kompas en waar niet is, daar valt uiteraard ook niets bij te stellen. Misschien kan ik je afleiden door hier een ander geluid te laten horen. Iets wat boomklever mij vertelde.  Hij kent een boomchirurg en landschapsarchitect, een uurtje vliegen van hier, waaraan wij vogels veel dank zijn verschuldigd. Hij zorgt voor behoud van onze leefwereld en schept zonodig een nieuwe waar dat mogelijk is. Die boomchirurg hoort de sapstroom van een boom. Wij vogels, vooral boomklever en specht, voelen die. Maar die mens is naast een sensitief mens ook een wijs mens, een met een visie, en zo’n mens inspireert en geeft hoop. Hij vertelde boomklever over zijn afkeer van het afschieten van ganzen “omdat hun stront lastig is” en ook over het afmaken van kalkoenen onderlaatst, om een griepvirus, wat met instemming van de overheid plaatsvond, daar heeft hij geen goed woord voor over. Wel een waarschuwing die de mensenwereld zich zou moeten aantrekken. “Door het economisch denken raken we de ziel van het leven kwijt”, zegt de boomchirurg “en keuren immoraliteit goed. Dat heeft op den duur een negatieve uitwerking op de maatschappij”. Had jij het onderlaatst niet over veranderen en verbeteren?

Zwervend door Vleuten - een dorp en stadsdeel met een kerk met carillon! – ben ik o.a. met de post van zaterdag ( kan gebeuren…) in alle vroegte in “mijn oude wijk” in Vleuterweide en verneem ik van twee mensen dat ze blij zijn mij weer terug te zien. Dat is toch mooi, niet? De vrouw die in de zorg werkt, dus ook dagelijks haar hoofd schudt, zegt dat ze al die tijd dat ik hier niet met het papier liep, toch steeds met koffie aan het hek heeft gestaan….en refereert hiermee aan de strenge winter van twee jaar geleden, toen ik drie maanden achtereen op de ijsbaan van De Rietvelden pogingen deed om op de been te blijven, en zij het was die met een bakkie troost aan de uiteindelijk positieve afloop dus een bijdrage leverde. Ik zal dat nooit vergeten, zeg ik haar. Het carillon speelt “O hoofd vol bloed en wonden”. Maar nee, zo erg is het dus niet.