BIJ DE TANDARTS  2

Hoeveel en welke zouden er op mijn volgende bezoek worden getrokken…… Ik heb er vaak aan moeten denken en even vaak heb ik die gedachte uit mijn hoofd kunnen zetten. Ik had het kunnen vragen na het verwijderen van de hoektand, maar de behoefte om het pand van de ,,pijnloze” ingrepen te verlaten was waarschijnlijk groter dan mijn nieuwsgierigheid naar het onvermijdelijke vervolg. Maar wat bleek? Bij mijn tweede bezoek aan de praktijk was er in het geheel geen sprake van verwijderen maar van happen! Toen dokter V me dat liet weten wist ik eerst niet wat ik daarvan moest vinden - ik had nota bene valeriaan geslikt voor de nodige rust en ontspanning - maar al snel kwam er toch een gevoel van opluchting over me. ,,We gaan eerst happen, dan gaan we over tien dagen de beet bepalen en daarna zullen we verder zien”. Zijn vraag of het verwijderen van de hoektand was meegevallen kon ik niet met een “ja” beantwoorden en vanzelfsprekend al helemaal niet volmondig. Dat was ook geen wonder, volgens dokter V, want onder die hoektand zat een ontsteking. ,,De rest zal minder problemen geven”, zei hij en hij roerde daarbij door een roze papje. Op mijn vraag of dat ook op zou gaan voor dat kleine zwartje naast het gat van de verwijderde hoektand, knikte V en vertelde me desgevraagd dat het kleine zwartje onder de kiezen gerangschikt moest worden en een premolaar word genoemd. ,,Een molaar is een kies, die heeft meer dan twee knobbels op de kroon, en een premolaar is een zogenaamde valse kies of voorkies”. Zo stak ik nog eens iets op.Het roze papje werd  roze klei, werd aardbeienijs en dokter V pottenbakker en ijscoman. Hij schepte het goedje over in een mal, zei me waar ik mijn tong moest laten en stak het geheel in mijn mond en deed later nog eens hetzelfde. Wonderlijk dat er uit dat geklieder een gebit moest voortkomen, maar interessant wás het én…..pijnloos. En dat was het tien dagen later weer! De steeds maar vriendelijke Dokter V ging zoals hij eerder had gezegd, de beet bepalen, kijken hoe of de kaken staan ten opzichte van elkaar. Ik kreeg een modelletje van mijn bovenkaak in, dat moest een deel van het hard geworden roze papje zijn,   en dokter V stopte daar warme was bij. Ik moest aan Madame Tussaud denken en aan Kwik, Kwek en Kwak die ik in de wachtkamer had moeten achterlaten, maar had de dokter al enig zicht op een datum waarop er getrokken ging worden? Dokter V glimlachte en zei me dat hij het bijtijds zou laten weten. ,,Het gaat nog een paar weken duren. Volgende keer gaan we kijken naar je nieuwe tanden en kiezen, de kleur bepalen en zo, het komt allemaal goed”. Ik ben eruit. Ik ga 12 september op dokter V stemmen.