Uit de schuur geklapt
NOTITIES VANUIT DE SCHUUR

Met de muziek mee   8   ‘Een engel’ en ‘een duivel’

Er is een tien stappenplan om ermee in contact te komen, van surfen op de magische machine wordt je wijs. Cherubijnen, Serafijnen, Tronen, Machten en Krachten. Engelen bestaan! En duivels? Ook. En elfen, zeemeerminnen en magische eenhoorns? Idem dito. Alles waar de mens in gelooft bestaat. Of er overal muziek in zit is een ander verhaal. De violist en componist Jean - Marie Leclair (Lyon, 10 mei 1697 – Parijs,  22 oktober 1764) speelde als een engel volgens de overlevering. (Één met talent dan toch). Hij is de grondlegger van de Franse vioolschool. Zijn vioolconcerten zijn elegant en subtiel. Zijn tijdgenoten Bach, Händel, Vivaldi en Corelli klinken door in zijn werk. Dat de stijl van de Italianen bij Leclair te herkennen is, is niet zo vreemd; hij nam les in Italië en ontmoette later Pierre Antonio Locatelli (Bergamo 3 september 1695 – Amsterdam 30 maart 1764), waarvan men zei dat hij als ‘een duivel’ speelde. Leclair speelde met Locatelli in Londen en aan het hof van Kassel en studeerde 5 jaar bij de Italiaan in Amsterdam. Zo ging een engel dus bij een duivel in de leer. Het leverde prachtmuziek op.
De muziek van Locatelli dan, die knettert, grijpt je bij de lurven, raakt je in de ziel. Luister naar zijn opus 4 nummer 5, Introduzione Teatrale met het vurige allegro, het fijngevoelige andante, leen je gehoor aan zijn vioolconcerten met de virtuoze capricci en misschien raak je ook in de ban van deze ‘duivel’ die maar liefst 35 jaar in Amsterdam zijn thuisbasis had. Hij woonde aan de Prinsengracht, waar hij ook zijn laatste adem uitblies.